71. අපේ තාත්තා වුනාට ස්තුතියි, ඩූඩ්…

මීට දශක කීපයකට කලින් අද වගෙ දවසක උපන් පුංචි කොලු පැටියෙකි.

මේ ඊට වසර ගානකට පසු අපේ ගෙදර සිදුවූ සිදුවීමකි.

” ආ…පොඩ්ඩක් ඉන්න මේ ෂර්ට් එකටම හරියන සපත්තු දෙකක් තියෙනවා…ඉන්න මම අරන් එන්නම්…” කියපු තාත්තා නිදන කාමරේ පැත්තට ගියා. අල්මාරිය අවුස්සන සද්දයක් ඇහුනත් ඉන් පසු දැඩි නිහඩතාවයකුත් ඇති උනා. අපි නොඉවසිල්ලෙන් බලා හිටියේ අපි දැනටමත් පරක්කු වෙලා තිබුන හින්දයි. ටිකකින් තාත්තා එනකොට එයාගේ මුනෙ තිබුනේ විශ්මයට පත් වුනු, ඒත් හිනා වෙන්න ඔන්න මෙන්න පෙනුමක්.

” මොකද වුනේ?…මොකද වුනේ?’ අපි ඔක්කොම එක වර කෑ ගැසුවා.

කිසිම කතාවක් නැතුව තාත්තා සපත්තු දෙක අපිට දුන්නා. අපොයි! මහ පුදුම වැඩක්නෙ වෙලා තියෙන්නෙ…මෙලෝ මනුස්සයෙකුට වෙන්න බැරි වැඩක්..සපත්තු දෙකම එකම කකුල! දකුණු කකුල්ම දෙකක්!

මීට මාස ගානකට කලින් අම්මයි, තාත්තයි සපත්තු සේල් එකකින් බොහොම වටින මුදලකට (මේ විදියට තමා ඒවායෙ මිල ගැන එයාලා කීවේ), සපත්තු කුට්ටම් කීපයක්ම මිලට ගෙන තිබුනා. ඊට පස්සෙ එලඹුන දවස් කීපයේම නොයෙක් අවස්තාවල මේ සේල් එකේ වටිනාකම ගැන අපිව දැනුවත් කෙරුනා. ඉතින් ඔන්න ඕවගෙන් එක කුට්ටමක් තමා තාත්තා එදා අඳින්න ගියේ. ඒත් වෙලා තිබුන දේට අපි ඔක්කොම හිනා වුනා. ඇත්තටම ඉතින් හිනා වෙනවා ඇරෙන්න වෙන කරන්න දෙයක් තිබුනෙත් නෑ, මොකද සේල් එක තිබුන තැන දැන් සපත්තුවක් තියා හිස් සපත්තු පෙට්ටියක්වත් හොයා ගන්න නැතුව ඇති…

අපේ ගෙදර තියෙන බඩු ඔක්කොම එක්කහු කලොත් මම හිතන්නෙ ඒවායින් 75% ක්ම තියෙන්නෙ පොත්. ඒක පුංචි කාලෙ ඉදන්ම මල්ලිටයි මටයි පුරුදු කරපු දෙයක්. ඒ දෙන්නත් හරියට පොත් කියවනවා. අපිත් ඒ ආදර්ශය හොඳින් අනුගමනය කලා. තාත්ත කොච්චර අපිට ආදර්ශමත් වුනාද කිව්වොත් එයා ටොයිලට් එකට යද්දිත් පොතක් අරන් යනවා. ඒක කොච්චර ආදර්ශමත් ක්‍රියාවක් උනත්, අපේ වැඩේ බෙරිහන් දීලා දීලා තාත්තව එලියට ගෙන්න ගන්න එක, අපිටත් ටොයිලට් යන්න ඕනෙ වුනාම නම්. ඔයලා හිතනවා ඇති නේද ලයිට් කපපු වෙලාවට නම් ඉක්මනට එනවා ඇති කියලා. මොන පිස්සුද? ඒ වෙලාවට තමා ඉටිපන්දම් මුලින්ම නිපදවපු මිනිහාට ගහන්න හිතෙන්නෙ…

අපේ තාත්තට හොද රහට උයන්න පුලුවන්. ඒ ඉතින් අවුරුද්දකට වතාවක් වගේ එයා උයන්න තීරණය කලාම තමයි. ඒවයේ පෝෂණ ගුණය නම් හරිම ඉහලයි. ඒ හේතුව හින්ද වෙන්න ඕනෙ අම්මා කුස්සිය පැත්තෙ ඉදන් කෑ ගහනවා ඇහෙන්නෙ ගෙදර උයන තුනපහ සේරම තාත්තා ඉවර කරලා කියලා…

කවදාහරි දවසක අහලා තියනවද Jack in all trades ගැන. ඒ තමා අපේ තාත්තා. අපේ ගෙදර කැඩෙන දේවල් ඔක්කොම වගේ පිලිසකර කරන්නෙ තාත්තා. දෙයක් තිබ්බ විදියට හරි, සමහර විට ඊට වඩා හොඳ විදිහකට හරි හදනවා. මගේ පලවෙනිම නිල් පාට ලී කබඩ් එකයි, පුංචි නිල් පාට ලී පොටි එකයි හදලා දුන්නෙ තාත්තා. මටනම්, ඒවා ඔය ලොකු බ්‍රෑන්ඩඩ් ලී බඩු ඔක්කොටම වඩා වටිනවා. තාත්තා ගොඩක් වෙලාවට දේවල් හදනවා උනාට හදන්න ගිහින් කඩන වෙලාවලුත් නැත්තෙම නෑ. අර අපේ කාර් එකේ ස්ටාටර් මෝටරේට වතුර ගිය වෙලාවේ ඒක වේලන්න අම්මගෙ හෙයාර් ඩ්‍රයර් එක අරන් පුච්චලා දාපු එකත් එහෙම එකක්…

ඉස්සර අපේ මිදුලේ හරියට ගොලු බෙල්ලො. තාත්තගෙයි මල්ලිගෙයි වැඩේ උන්ව අල්ලා මල්ලකට දාලා ඈත රබර් වත්තකට විසි කරන එක. ඒත් ගොලු බෙල්ලන්ගෙන් නම් අඩුවක් නෑ. ඔන්න ඔය අතරෙ තමා තාත්තටයි මල්ලිටයි අදහස ආවෙ මේ ආපහු එන්නේ එක පාරක් විසි කරපු ගොලුබෙල්ලොමද කියලා බලන්න. ටිපෙක්ස් වලින් හැම ගොලු බෙල්ලගෙම ක‍ටුව ලකුණු උනා. ඇත්තම කියන්න මේකෙ අවසන් ප්‍රතිපලේ මට මතක නෑ. බලමුකො කමෙන්ට් එකකින්
තාත්තා කියයිද කියලා…

ඉතින් ඔන්න ඔය තමා අපේ තාත්තා. ඒයා තමා මේ ලෝකෙ ඉන්න හොදම තාත්තා.. සැර වෙලාවට සැර (අත් දැකීමෙන් කියන්නෙ), හරීම පිලිවෙල, (ඇත්තටම මේ ගුණාංගය මම බාගෙට උරුම කරගෙන තියෙන්නෙ), ඉවසනසුලු (මේක නම් මම අරන්ම නැද්ද කොහෙද?), තාත්තා ලග තමා අපේ ප්‍රශ්නවලට උත්තර තියෙන්නෙ. තාත්තට කතා කලාට පස්සේ අපිට තිබ්බ ප්‍රශ්න වල බරපතල බව අඩු වෙන්නෙ ඇයි කියන්න අපි කාටවත් බෑ. සමහර විට ඒ එයා ලග අපිට හරිම උත්තරේ තියෙන නිසා වෙන්න ඇති….

ඉතින් තාත්තා අද වගේ විශේෂ දවසක, මට ඔයාට මෙන්න මේ හේතුවලටයි, තව හේතු ගොඩකටයි ස්තුති කරන්න ඕනෙ,

ඒ තමයි

අපිට අවශ්‍ය හැම මොහොතකම අපි ලගින් ඉන්නවට……

මේ ලෝකෙ කොහෙ හිටියත් ගෙදර තරම් හොද තැනක් නැති බව අපට හිතෙන තරමටම ගෙදර ලස්සන තැනක් කලාට…

මට මගේ හීන, හීන විතරක් වෙන්න නොදී ඒවා සැබෑ කර ගන්න උදව් කලාට….

අපිව ලංකාව වටේ එක්කන් ගිය ඒ සුන්දර චාරිකා වලට, (දැනුත් මම ගෙදර ගැන හිතද්දි මට මතක් වෙන්නෙ අපි හතර දෙනා කොහේ හරි ලස්සන තැනක වෑන් එක නවත්තගෙන, පිටිපස්සේ දොරත් ඇරන් තේ බි බී ඉන්නවා…)

මම ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ජිම්නාස්ටික් පුහුණුවට හිටපු දවස්වල බස් එකේ එනකොට, මගෙ කකුල් රිදෙයි කියලා, තියෙන එකම හිස් සීට් එකේ මාව ඉන්දවලා, අච්චර දුර හිටගෙන ආවට…

රස්සාව කරන්න මුහුදෙන් එතෙරට යන්න වෙද්දි , මල්ලිවයි මාවයි ගෙනියන්න දෙන්න බෑ කියලා ලොකු ලොක්කො කියද්දි, අපි දෙන්නා වෙනුවෙන් සටන් කරලා, කොහොම හරි අපිව ඔයාලා ලගින්ම තියා ගත්තට….

ජීවන ගමනෙදි මට වැටෙන්න නොදී බලා ගත්තට, වැටෙන හැම මොහොතකම අත දීලා ආයෙම කකුල් දෙකෙන් හිට ගන්න උදව් කලාට…

ජීවිතේ ගැන මට කියලා දීපු හැම පාඩමකටම…

මම ඔයාලව දාලා ආපු දවසෙ මම ඉස්සරහ අඬපු නැති එකට (මම දන්නවා එදා සමුගන්න මොහොතකට කලින් මම පොඩ්ඩකට ගිහින් එන්නම් කියලා ගියේ ඇයි කියලා)…

අම්මව පණටත් වඩා ආදරෙන් බලා ගන්නවට, (මම දැන් පිරිමින් මනින මිණුම් දඬුව තාත්තා…)

ජීවිතේ කොච්චර කරදර ආවත් අපි වෙනුවෙන් පසු නොබැස්සට….

මේ හේතු වලටයි තව ගොඩකටයි මට ඔයාට ස්තුති කරන්න ඕනෙ තාත්තා…ඒත් ඔක්කොම කියන්න ගියොත් සයිබර් අවකාශයේ ඉඩ මදි වෙන්න පුලුවන්…

ඒ ඔක්කොටමත් වඩා අපේ තාත්තා වුනාට ස්තුතියි…

මම කියවලා තියෙනව ඕනෙ මිනිහෙකුට පියෙක් වෙන්න පුලුවන් ඒත් තාත්තා කෙනක් වෙන්න පුලුවන් කීප දෙනෙකුට විතරයි….ඔයා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම තාත්තා කෙනෙක්….

සුබ උපන්දිනයක් තාත්තා!!!! අපි ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි.

_________________________________________________________________________________

ලිව්වේ සහ පරිවර්තනය කලේ: හිරුණි