142. යකුනේ,රෙදි ඇඳගෙන පාරේ යන්න අපිටත් ඉඩ දීපියව්…

උම්බලකඩ වාඩිය යැයි අපහාසත්මක අනවර්ත නාමයෙන් බොහෝ ශ්‍රී ලාංකිකයන් හඳුන්වන මාල දිවයිනත් සමඟ ක්‍රීඩා කල ලංකා පාපන්දු කණ්ඩායම ගෝල් 10-0 ක අන්ත පරාජයක් හිමිකරගෙන  මාල දිවයින් පා පන්දු ඉතිහාසයේද වාර්තාවක් පිහිටවූ දිනට පසු දින, පාපන්දු ලෝලීන් වූ  මාල දිවයින් වැසියන්ට මුහුණ දීමේ අපහසුවකට මුහුණ දීමට අපට  සිදුවිය.  

වාසනාවකට මෙන්, මේ දිනවල විභාග (Mock Exam) පැවැත්වෙන නිසා, පාපන්දු පිස්සන් වන මගේ ගෝලයන් සමඟ කතා කිරීමක් නොමැති වීම, මගේ ඉමහත් අස්වැසිල්ලට හේතු විය. 

නමුත් ඒ පැය කීපයකට පමණි. 

වෙනදාට බුම්මාගෙන යන ආයතන ප්‍රධානියා මා දු‍ටු වහාම සිනාමුසු මුහුණින් ලඟට පැමිණ. “ඊයේ මොකද වුනේ?” යයි. විමසූ විට මට කල හැකි වූ එකම දේ  වූයේ, “We are not a football nation like you guys. We are cricket people,” යයි පවසා ජාම බේරාගැනීමය.

මුහුණු පොතේ වරක් දු‍ටු “Boss is like a diaper. Always behind you and full of SHIT”යන කියමන සිහිපත් කර හිත හදාගන්නට තැත් කලත් එය එතරම් සාර්ථක නොවීය.

යම් ජන කොට්ඨාශයක් නියෝජනය කරන්නට සිදුවීම නම් විටෙක මහත්ම අබග්ගයකි. ඒ මුලින්කී  අපහසුව අප වින්දේ අප මෙහි ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරන බැවිනි. ශ්‍රී ලංකාව පමණක් නොව, ගුරු පරපුරද නියෝජනය කිරීම මහාම ඛේදවාචකයකැයි නැවත හැඟුනේ අන්තර්ජාලයේ ගොසිප් අඩවියක පලවූ පුවතක් දැකීමෙනි.

‘පමා නොවී වැඩෙහි යෙදෙනු’ යන්න තේමා පාඨය කර ගත් පාසැලක ප්‍රධානියකු වූද, ධර්මයට දාසයකු වූද,  දරුවකු එක වසරට ඇතුලත් කර ගැනීමට මවකගෙන් ‘පමා නොවී’ ලිංගික අල්ලසක් ගන්නට ගොස් දැලට හසු වූ පුද්ගලයා නියෝජනය කරන්නේද, මා නියෝජනය කරන ගුරු පරපුරම නොවේදැයි සිතන විට ඇතිවූයේ ඉමහත් ලැජ්ජාවකි.

‘අපි පොලීසියට බැන්නාට, හැම පොලිස් කාරයාම එහෙම නැතැයි’ යන කියමනට අනුව යමින්, හැම ගුරුවරයාම එහෙම නැතැයි කියා හිත හදාගන්නට  උත්සාහ කලත්, හෙට තවත් එකෙකු ඔය වගේම  පාහර වැඩක් කර හසු නොවේයයි කාට නම් කිව හැකිද?

පුතාට නො ඇසෙන සේ පහත් හඬින් මේ ‘පාහර කතාව’ බිරිඳට කී විට, ඇය දුන් පිළිතුර මා වික්ෂිප්ත කරවීය.

“ඇයි අනේ ඔයවගේ වැඩ වලට තාත්තලා නොගිහින් මේ අම්මලවම යවන්නේ? ඔය කාලකන්නි හැත්ත, තාත්තලගෙන් ජරාවක් ඉල්ලුවොත් මිසක, ඔය වගේ ඉල්ලීමක් කරන්නේ නෑනේ.”

‘විදුහල්පතිවරුන්ගෙන් අම්මලාව බේරාගමු’ යයි කරන විරෝධයට මගේ බිරිඳගේ මේ ක්ෂණික ප්‍රතිචාරය සෑහෙන හොඳ පිළිතුරක් නොවේද?

ඇයගේ ප්‍රකාශය ගැන ඔබ කියන්නේ කුමක්ද?

ප ලි: මමත් සිසු-දෙගුරු-ගුරු (අනුපිළිවෙල කෙසේ වෙතත්) හමු වලට, ඔය තුන් පැත්තම නියෝජනය කරමින් සහභාගී වී ඇත්තෙමි. දෙමාපියන් හැටියට, පියෙකු සහභාගී වන්නේ එහෙමත් පවුලකින්ය. ඇත්තෙන්ම ශාලාව පිරී ඇත්තේ මව් වරුන්ගෙනි. ඇතැම් විට ‍රැස්වීමට සහභාගී වන එකම පියා මා වන අවස්ථා මම අනන්තවත් දැක ඇත්තෙමි.

 Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger Lovers.