RSS

Tag Archives: පරිවර්තන

181. ට්‍රෑන්ස්ෆෝර්මර්ස් / Transformerers In Real Life / Citroën 2CV


Photomontagemotoav

Mad Max

හොලිවුඩ් සිනමාවට ලැබුන ඕස්ට්‍රේලියානු දායාදය වන මෙල් ගිබ්සන් ප්‍රධාන චරිතය රඟපෑ Mad Max නම් ඕස්ට්‍රේලියානු චිත්‍රපටය ඔබ බලලා තියෙනවද? විශේෂයෙන්ම Mad Max 2? එතකොට, අසූව දශකයෙ විතර පෙන්නපු ලෝක ප්‍රකට අමෙරිකානු ටෙලි කතා මාලාවක් වන MacGyver බලලා තියෙනවද? මැක්ගයිවර් කියන වචනය අදත් ව්‍යවහාර වෙන්නේ.

MacGyver ඉතාම සීමිත සම්පත් යොදාගෙන, තමන්ට අවශ්‍ය නිර්මාණය ඕනෑම තත්වයක් යටතේ කරන්න හැකි උපාය ශීලී, තීක්ෂණ බුද්ධියක් ඇති, නිර්මාණශීලී, බහුකාර්ය පුද්ගලයෙක් ගැන විස්තර කරන්නයි. මම මේ ඔබට කියන්න යන කතාව ඇහුව ගමන්ම මගෙ හිතට ආවේ මෑඩ් මැක්ස් සහ මැක්ගයිවර් සුසංයෝගය.


1993 වසරේ මේ සිද්දිය වෙද්දී හතලිස් තුන් හැවිරිදිව සිටි ප්‍රංශ ජාතික විදුලි කාර්මිකයෙකු වූ Emile Leray (එමිල් ලරේ) ගැන මේ කතාව කියවද්දි මට මුලින්ම මේ කතාව විශ්වාස කරන්න අමාරු වුනා. මොකද, ඕනෙ තරම් අමූලික බොරු ප්‍රවෘත්ති අන්තර්ජාලයෙ වගේම, මුද්‍රිත මාධ්‍යයෙත් කියවන්න දකින්න හැකි නිසා.

Road map

එමිල් අප්‍රිකානු මහාද්වීපයට පෙම්බැඳි ප්‍රංශ ජාතිකයෙක්. 1993 වසරෙදි, එමිල් ඊසාන දිග අප්‍රිකාවේ මොරොක්කෝවේ Tan Tan නගරයෙන් පිටත්වී, මොරොක්කෝ සහරා කතර හරහා Zagora නගරය බලා ඔහුගේ Citroën 2CV වර්ගයේ මෝටර් රථයෙන් තනිවම ගමන් කරද්දි අනතුරකට ලක්වෙනවා.

සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙක් නම් අන්ත අසරණවෙන මේ මොහොතේ, පරාජය බාර ගෙන පසුබසින්න සූදානම් වෙන්නේ එමිල් නොවෙයි. දින දහයකට සෑහෙන කෑම බීමත්, මෙවැනි අනතුරුදායක ගමනකට අත්‍යාවශ්‍ය වන ආවුද පෙට්ටියට සහ අමතර රෝදවලට අමතරව, ඔහු ඇණ, මුරිච්චි, යකඩ කපන කියතක් වැනි මූලික ආවුද කීපයක් Citroën රියේ දමාගෙන යි ගියේ.

800px-Citroen_2CV_-_Flickr_-_mick_-_Lumix

මුල්ම පසු බෑම ඇතිවෙන්නෙ එමිල් Tan Tan පසු කර තරමක් දුර ගමන් කරද්දි ඒ දිනවල මොරෝක්කෝව සහ බටහිර සහරාව අතර පැවති ගැ‍ටුමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස Tilemsem ප්‍රදේශයට ඔබ්බෙන් ඇතිවූ අලුත් තත්වයක් නිසා ඔහුව නවතා ආපසු යවන හමුදා මුරපොලේදියි. එහිදී තරමක උණුසුම් කතාබහක් ඇතිවෙන්නේ, ආපසු හැරී යාමට ලැබෙන අණට අමතරව, එමිල්ට මුරපොලේ සිට තවත් නාඳුනන මගියකුද ‍රැගෙන යන යන ලෙස භටයන් බලපෑම් කිරීම නිසයි. සැබවින්ම ආපසු TanTan වෙත යාමේ අදහසක් එමිල්ට තිබුනේ නෑ. අමතර මගියකු ‍රැගෙන ගියහොත්, තමාගේ රක්ෂණ ගිවිසුමේ කොන්දේසියක් උල්ලංඝණය වන බව කියන එමිල් ඒ ඉල්ලීම තරයේ ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. අප්‍රිකානු රටවල, මෙවැනි හදිසි අවස්ථාවක මගියෙකු රියේ නංවාගෙන යාමට කෙරෙන ඉල්ලීමක් ප්‍රතික්ෂේප කිරීම නොකල යුතු දෙයක් හැටියට සැලකෙන බව එමිල් හොඳින් දැනසිටියත්, තමා එවැනි සිරිතක් පිළිබඳ අවබෝධයක් නොමැති ‘විදේශික සංචාරකයකු’ බව ඔහු ඔවුනට දැනෙන්නට ඉඩ හරිනවා. මෙයින් සෙබලු තවත් උරණ වෙනවා. මිලිටරි බලයට අමතරව, සිවිල් බලතලද සතු ‘gendarmarie’ යනුවෙන් ප්‍රංශ බසින් හැඳින්වෙන මේ අවි දරන සෙබලුන් සමග තර්ක කිරීම භයානක බව තේරුම් ගත් එමිල්, ආපසු හැරී කිලෝ මීටර් කිහිපයක් ගමන් කර, මුරපොල මග හැර තමාගේ මුල් ගමනාන්තය යාම පිනිස සහරාව මැදින් වැ‍ටුනු වෙනත් අතුරු පාරකට හැරෙනවා.

Photomontagecarte

“4X4 ධාවනය නොමැති වුනත් , මේ ප්‍රදේශයේ ඉතාම සුලභ Citroën 2CV මාදිලියේ මෝටර් රථය මා ‍තෝරාගත්තේ එහි ඇති ඔරොත්තු දීමේ ගුණය නිසාමයි. 2CV රථය අප්‍රිකාවේ අනවර්ත නාම ගනනාවක් භාවිතා වෙනවා. යකඩ ඔ‍ටුවා (Steel Camel) ඉන් එකක්. එසේ කියන්නෙ ඕනෑම තැනක ගමන් කිරීමට ඊට හැකි ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව නිසයි. නමුත් මේ යකඩ ඔ‍ටුවන් ඉතාම මෘදුව හසුරුවන්න ඕනෙ. එතකොටයි ඔවුන්ගෙනුත් ඒවගෙම විශ්වාසනීය සේවයක් ලැබෙන්නෙ. නමුත් එදා මට බැරි වුනෙත් ඒක. මුර පොලේදි ඇතිවුන ආවේගයත් නිසාමදෝ මම ඉතාම රළු ලෙස තමයි රිය පැදවුනේ,” එමිල් පසුව කියනවා.

සහරා කතර හරහා දිවෙන වල ගොඩැලි ගහන අති දුෂ්කර ම‍ඟේදී මඳකට පාලනයෙන් තොරව යන රිය විශාල ගල් ගෙඩියක වැදී නතර වෙනවා. වහා වාහනයෙන් එලියට බැස සිදුවූ හානිය පරීක්ෂා කරන එමිල් දකින්නේ මේ අනතුරින් රියේ අවලම්බන (suspension) පද්ධතියේ swing arm එකකුත් රෝද ඇක්සලයකුත් යලි ධාවනය කල නොහැකි ආකාරයට හානි වී ඇති බවයි.

එමිල් තමා අතරමං වී ඇත්තේ, කිට්‍ටුම මිනිස් වාසයෙන් අවම වශයෙන්, කිලෝමීටර් 32 ක් පමණ ඈතින් බව අනුමාන කරනවා.

එමිල් පසුව Sunday Times පුවත්පතට කල ප්‍රකාශ කලේ, “මම මින් පෙර අප්‍රිකානු මහාද්වීපයේ දහ වතාවකට වැඩිය රවුම් ගසා පළපුරුද්දක් තිබුන නිසා ප්‍රදේශය හොඳින් දැන සිටියා. ඒ නිසාම මට ඒ හැටි චකිතයක් දැනුනේ නෑ,” යනුවෙනුයි.

‘ඉතින් අවශ්‍ය තරම් කෑම සහ ජලය තිබුනනම් පයින් ඇවිදගෙන යන්න තිබුනනෙ.’ මේ මගෙ හිතට නැගුන පළවෙනි ප්‍රශ්ණෙ.මේ ප්‍රශ්ණෙම තවත් කිහිප දෙනෙකුට ඇතිවෙලා තිබුන බව මම මේ ගැන අන්තර්ජාලයේ සොයා බලද්දී දු‍ටුවා.

“ඒක පයින් යන්න දුර වැඩියි.” ඒ එමිල් මුල් ලිපියෙම කවුරුත් ඒ ගැන ප්‍රශ්ණ කරන්නත් කලින් කියපු දේ. සමහර විට ශුෂ්ක කාන්තාරයක, වතුර සහ කෑමත් ‍රැගෙන සුදුසු ඇඳුම් සහ පාවහන් නොමැතිව තරණය කිරීම බොහෝ විටගෙදර සුවපහසුවට ඉඳගෙන ලැප්ටොප් තිරයකින් මෙය කියවන අපි සිතින් මවාගන්නා චිත්‍රයට වඩා වෙනස් දෙයක් වෙන්න පුලුවන්.

තමාට ඉතිරි වී ඇති සීමිත විකල්ප කිරා මැන බැලූ එමිල් ‍තෝරා ගන්නා විසඳුම කාන්තාරෙ පයින් තරණය කිරීමටත් වඩා පිස්සු අදහසක් හැටියටයි බැලූ බැල්මට පේන්නෙ. වහිනකොට, ගොරවනකොට ගොඩබිම යන වාහන වයිපර් දාගෙන හෙමින් ගියාට, ජෙට් ගුවන් යානා වලාකුලට උඩින් පියාඹනවා වගේ, විවිධ පුද්ගලයෝ ප්‍රශ්ණ වලට මුහුණ දෙන්නෙ විවිධ ආකාරයට. හැම විටම වෙනස් ආකාරයට සිතන එමිල් අනතුරට පත්වූ Citroën 2CV රථයේ කොටස් යොදාගෙන කාන්තාරෙන් එලියට පදවාගෙන හැකි මෝටර් සයිකලයක් නිර්මාණය කර ගැනීමට අදහස් කරනවා. ඒ එක්කම ඔහු තමාට මුහුණ දීමට සිදුවන තාක්ෂණික අභියෝග වැල මනසින් පෙලගස්වා විසඳුම් සොයා බලනවා.

සාමාන්‍ය තත්වයක් යටතේ නම් මේ විශ්වකර්ම ක්‍රියාව කිරීමට තාක්ෂණික ඥානය, හැකියාව සියළු පෑස්සුම්- කැපුම් උපකරණ වලින් සමන්විත අංග සම්පූර්ණ වාහන අලුත් වැඩියා කිරීමේ වැඩපලකුත්, තවත් කිහිප දෙනෙකුගෙ ශ්‍රමයත් අවශ්‍ය කලත්, එමිල් මේ ගිණිගෙන දැවෙන සුප්‍රසිද්ධ සහරා කතර මැද, තනිවම මේ කාර්යයට අත ගහනවා. ඔහුගේ චිත්ත ධෛර්යය, නොපසුබට උත්සාහය සහ ආත්ම විශ්වාසය ඉතාම පුදුම සහගතයි.

“මම කෙලින්ම දිවි ‍රැකගෙන ගැලවී යාමේ මෙහෙයුමට සැරසුනා. (I entered the survival mode). කෑම සහ වතුර හැකි උපරිම කාලයකට සෑහෙන සේ පාවිච්චිය වහාම අවම කරගත්තා.” එමිල් පසුව කිව්වා.

පසුදා උදෑසනම ඔහු Citroën 2CV මෝටර් රියේ බොඩිය චැසියෙන් වෙනම ගලවා ගෙන කාන්තාර සැඩ හිරු ‍රැසින් හා වැලි කුණා‍ටුවලින් බේරී සිටීමට ආවරණයක් සේ මෙන්ම, ඇට මිදුලු ගල් වන ක‍ටුක ශීත කාන්තාර රාත්‍රියට ආවරණය වී නිදා ගැනීමට කූඩාරමක් හැටියටත් යොදා ගන්නවා. මේ රථයට එහි විසුළු පෙනුම නිසාම දී තිබුනු තවත් අනවර්ථ නාමයක් නම් ‘රෝද සවිකල කුඩය’ (Umbrella on wheels) යන්නයි.

නවීන මෝටර් රථවලනම් මේ ආකාරයට ලොරියක, බස් රියක හෝ වෑන් රියක මෙන් වෙන් කල හැකි චැසියක් සහ බොඩියක් එන්නේ නෑ. ඒවා එකිනෙකට ඒකාබද්ධ කර (unity construction) එන්නේ. නමුත් Volkswagen Beetle (VW) සහ තවත් එවැනි මාදිලි කීපයක පමණක්, ඒ ආකාරයට චැසියෙන් වෙන් කල හැකි බොඩියක් එනවා. එමිල්ගේ Citroën 2CV රථයක් එවැනි එකක්.

මේ ගැන මමත් මුලින්ම සැක කලත් මෙය කල හැකි බව පෙන්වන “Mythbusters 10 – Comment transformer une Citroën 2CV en moto” නම් YouTube වීඩියෝවක් මම නැරඹුවා . ඔවුන් පෙන්වාදුන් ආකාරයට Citroën 2CV රථයේ බොඩිය බෝල්ට් ඇණ කිහිපයකින් පමණයි චැසියට සවි වී තියෙන්නේ. නමුත් වරදවා වටහා ගන්න එපා, ඒ ඉතාම ශක්තිමත් ආකාරයට. මේ රියේ දොරවල් බොනට්‍ටුව සහ බොඩිය ඉතාම පහසුවෙන් ගලවා ඉවත් කල හැකි බව ඒ වීඩියෝව සාක්ෂි සපයනවා.

දෙවෙනි ලෝක යුද්ධයට පෙර සැලසුම් කර, නට්සීන්ට හසු නොවන සේ යුද සමයේදී සඟවා තැබූ Citroën 2CV ව්‍යාපෘතිය, ප්‍රංශයේ TPV යන කාණ්ඩයට අයත් රථයක්. කවුරුත් SUV – Sports Utility Vehicle යන වාහන කාණ්ඩය නම් අද හඳුනනවා. TPV යනුවෙන කෙටිකර ඇත්තේ ප්‍රංශ බසින් Toute Petite Voiture – ඉංග්‍රීසි බසින් Very Small Car හෝ අද හැඳින්වෙන ආකාරයට very compact car / (economy car) යන්නයි.

මෙයත් ජර්මනියේ Volkswagen මෙන්ම පොදු ජනතාව වෙනුවෙන්ම නිමැවූ වාහනයක්. ඇතැම් විට VW ටත් වඩා දුර වඩා දුර ගිය සංකල්පයක්. ඉදිරි රෝද වලින් පැදවෙන, ඉදිරිපස සවිකල එන්ජිම සහිතව නිමැවූ මේ රිය ඉලක්ක කලේ සාමාන්‍ය ගොවි ජනතාවටයි. එය ඉතාම සැහැල්ලුව මෙන්ම, අඩුම පිරිවැයකින් නිශ්පාදනය වුනේ අඩුම මිලකට විකිණිය හැකි ආකාරටයි. මුලින්ම, පෙට්‍රල් ලීටරයකින් වැඩිම දුරක් ගමක් කල හැකි, සුලඟින් සිසිල්වන 375CC-9HP සිලින්ඩර දෙකේ. තිරස් එන්ජිමක් සහිතව නිපැයූ මෙම රිය, පසුව ක්‍රමයෙන් 600CC 29HP එන්ජින් දක්වා ධාරිතාවය වැඩි කරනවා.

පොලොවේ සිට වැඩි පරතරයක් සහ මෘදු අවලම්බන පද්ධතියක් සහිතව නිමැයූ මෙම වාහනයට, ගොවි පොලවල රළු බිමේ, කිලෝ පනහක පමණ ගොවි නිශ්පාදන පටවාගෙන පැකිමී 48 ක උපරිම වේගයකින් පහසුවෙන් යා හැකි වුනා. බිත්තර පටවාගෙන ඒවා නොබි‍ඳෙන සේ පෙරලූ පසක් සහිත ගොවි බිමක් හරහා යාමට හැකි ආකාරයටයි මෘදු අවලම්බන පද්ධතිය සැලසුම් කර තිබුනේ. මේ වාහනේ ත්වරනය (acceleration) පිළිබඳව නම් පුරසාරම් දොඩන්න තරම් ආටෝප වාර්තා නැති වුනත්, ( 2CV අයිතිකරුවන්ම විහිළුවට කියන කතාවක් තමයි මේක පැයට හැතැප්ම 0 ඉඳං 60 යන්න දවසක් වගේ ගන්නව කියන එක. 😀 / “from 0–60 in one day”.) මේ පැරණි වාහනයට තිබුනේ සමකාලීන වාහන වලට වඩා ඉදිරියෙන් තිබූ, රියේ පෙනුමට නොගැලපෙන විශ්මිත තාක්ෂණයක්.

මුල්ම වාහනයේ ඇතුලත ඉඩකඩ ගැන කතා කලොත් උස රියැදුරෙකු හිස්වැස්මක් පැලඳ වාහනය පදවන්නේ නම් බෙල්ල නොනවා රිය පැදවීමට කැන්වස් වහලය විවෘත කිරීමට සිදුවුනා.

දැන් නැවතත් සහරාව මැද අතරමංවී සිටින එමිල් වෙත ආවොත්, මෝටර් සයිකලයක් සාදා ගැනීමට නම්, බොඩිය ගලවා දමා වෙන් කරගන්නා Citroën 2CV චැසිය කපා කොට කර ගෙන එයට ඇක්සල් සහ රෝද දෙකක් සවිකර ගත යුතු වෙනවා. ඒ එක්කම එන්ජිම සහ ගියර් පෙට්ටිය එහි මැද කොටසට ඇමිණිය යුතු වෙනවා. එමිල් යකඩ කපන කියතෙන් චැසියේ කොටස් කපා දමා කපා කොට කිරීමට පටන් ගන්නවා.

මුලින් කීවාක් මෙන් කාන්තාරයක අතරමං වී සිටිනා අයෙකුට විදුලි විදුම් උපකරණ, වෙල්ඩිං ලාම්පු, වැනි දේ නොමැතිව මූලික ආවුද කිහිපයකින් මෝටර් සයිකලයක් නිර්මාණය කිරීම නම් ප්‍රාතිහාර්යයක්. එමිල් ලෝහ කොටස් සම්බන්ධ කරන්නේ ඇණ මුරිච්චි වලින්. ඔහු ඇණ රිංගවීමට හැකි තාක් දුරට චැසියේ විද තිබූ තිබුණු සිදුරු භාවිතා කලත් සැමවිටම එසේ කල නොහැකිව සිදුරු විදගැනීමට සිදු වෙනවා. එවිට ඔහු ගනකම් තහඩු කොටස් අංශක අනූවකින් නැවීමෙන් ලෝහය දුර්වල කොට යකඩ කපන කියතෙන් හා රවුම් පීරෙන් පීරිගා ගනකම අඩු කරගෙන ඉන්පසු පොංචියෙන් හා මිටිය ආධාරයෙන් සිදුරු සාදාගෙන තහඩුව ආපසු දිගහරිනවා.

 

Photomontage2b

Photo Daniel Denis –  2CV Magazine

 

එන්ජිමත් රෝදත් එක කෙලින් සවිකර ගැනීම සඳහා රෝද හතරම මුලුමනින් ඉවත්කර රෝද දෙකක් චැසියේ ඇතුල් පැත්තෙන් නුහුරට සවිකර ගැනීමට සිදුවෙනවා.3
එන්ජිමෙන් ලැබෙන බලය අවර කඳේ ඇති කරකැවෙන ලෝහමය බ්‍රේක් ඩ්‍රම් කොටස හරහා කෙලින්ම රෝදය මත ක්‍රියා කරන නිසා සරළම භෞතික විද්‍යා නියමයන්ට අනුව රථය ඉදිරියට ධාවනය කල හැක්කේ රිවර්ස් ගියරයේ පමණයි. ගියර් පෙට්ටිය ගලවා මෙය වෙනස් කිරීමට හැකි වුවත්, වැලි සහිත සහරාවේ එවැනි දෙයකට අතගැසීම අනවශ්‍ය කරදර ‍රැසකට අත්වැනීමක් බව වටහා ගන්නා ඔහු, එය එලෙසම තියෙන්නට හරිනවා.

Inboard brakes

ඔබ මෝටර් රථ තාක්ෂනය ගැන උනන්දු නම්, පමණක් මේ මේ සටහන ඔබටයි. ඉදිරිපස එන්ජිම (front mounted engine) සහ ඉදිරි රෝද එලවුම (front wheel drive) සහිත රියේ ඉදිරිපස තිබුනේ inboard brakes. නැතිනම් රෝදයට සවි නොකර චැසියට සවිකල තිරිංග. ඩිෆරන්ෂලයට යාබදවම තිබුනු බ්‍රේක් ඩ්‍රම් වල සිට රෝදයට බලය සැපයුනේ ඩ්‍රයිව් ෂාෆ්ට් එකක් හරහා. තවත් පැහැදිළි කරහොත් ඩිෆරෙන්ෂලයත් රෝදයත් අතරමගයි තිරිංග තිබුනේ. අපි දන්න වාහනවල වගේ රෝදෙ නෙවෙයි.

එන්ජිමේ සම්පූර්ණ බලයම ඩිෆරෙන්ෂලය හරහා වම් පස ඇක්සලයට ලබා ගැනීම සඳහා එමිල් දකුණු පස ඇක්සලය නොකැරකෙන සේ සිරකරනවා.

Photomontage2cPhoto Daniel Denis – 2CV Magazine

මෝටර් සයිකල් අසුන සාදාගන්නේ වාහනයේ පසුපස බම්පරය කපා එයට ඩෑෂ්බෝඩ් එකෙන් ගලවාගත් අපොල්ස්ට්‍රි කොටස ඔතා එය තැඹිලි පැහැ ඇලෙන ටේප් යොදා අලවා ගැනීමෙන්.

හැන්ඩලය නිමවන්නේ රථයේ ජැක් ලීවරයෙන්. මෙයට ක්ලච් ලීවරයත් වාහනය පනගැන්වෙන ස්විචයත් සවි කරනවා. මේ 2CV විශ්මිත රථයේ බහුකාර්ය නිමැවුම ගැන කදිම අදහසක් මේ ජැක් ලීවරයෙන්ම ලබාගත හැකියි. මේ ජැක් ලීවරයෙන්ම එහි නියමිත රාජකාරියට (jack lever) අමතරව, එන්ජිම ඉදිරිපසින් ඇති සිදුරින් ඇතුල්කොට බැටරිය බැස ඇති විටක එන්ජිම පණ ගැන්වීමටත් (crank handle), රෝද ගැලවීමටත් (wheel brace) හැකියි.

Photomontage2dPhoto Daniel Denis – 2CV Magazine

මෝටර් රියේ අංක තහඩුව ගලවා මෝටර් සයිකලයට සවිකර ගන්නේ නීතිමය අවශය අරමුණකින් වුනත්, එයින් අරමුණ ඉ‍ටු නොවුන බව එමිල් පසුව වටහා ගන්නවා.

මෝටර් සයිකලයේ බර නිසාම පෙට්‍රල් කටේ සිට ටැංකියට දිවෙන බටය කපා පැති ආධාරකයක් (side stand) සාදා ගැනීමට සිදුවෙනවා

අත් කොට කමිසයක් ඇඳ සිටි ඔහු සැඩ හිරු ‍රැසින් බේරීමට මේස් කුට්ටමේ අඩිය කපා දමා අත්වලට ඇඳ ගන්නවා.

Photmontagesoupe

සහරාවේ ගිණියමට වේලී කරකුට්ටම් වූ පාන් ගෙඩි අඬුවෙන් කඩාගෙන වතුර දමා කාන්තාර සුප් එකක් සාදාගත්ත දවස් තියෙනවා

මේ දැවැන්ත සාර්ථකව නිම කරගැනීමටහැකි වේදෝයි යන අවිනිශ්චිතතාව එමිල්ට වද නොදෙනවා නොවේ. කොයි මොහොතේ හෝ යමක් වැරදී ගොස් සියළු උත්සාහයන් අසාර්ථකවී, වැඩපිළිවෙල අතහැර දැමීමට සිදුවිය හැකි බව ඔහු නිතර මෙනෙහි කරනවා.

Photomontagemotocp

අවසානයේ සියලු බාධා ජයගෙන, ඔහු සිහිනය සැබෑ කරගන්නවා. මෙය ඉතාමත්ම කාලය සහ ශ්‍රමය වැය වෙන ක්‍රියාවක් නිසාම, දින කිහිපයක් තුල නිම කර ගත හැකි වේයයි එමිල් මුලින් සිතූ මේ කාර්යය සඳහා ගතවන කාලය දින දොළහක්. ඉතිරි වී තිබූ වතුර ප්‍රමාණය ලීටර බාගයයි.

අවසාන දිනය ඔහු ගත කරන්නේ වාහනය පැද පරීක්ෂා කර බැලීමටත්, කඳවුරු බැඳතිබූ ස්ථානය පිරිසිදු කිරීමටත්ය.

Photmontagesite

ඔහු තමා සතුව තිබූ කුඩා කැමරාවේ ෂටරයට දිග නූලක් සම්බන්ධ කර වරින් වර තමාගේ ඡායාරූප ගැනීමටද අමතක කරන්නේ නෑ.

ඔහු තොං එකක් ඇඳගෙන ඉන්නෙ ඇයි කියා නම් මම දන්නේ නෑ. 😀

පාවිච්චි නොකල සියලු උපකරණ සහ වාහන කොටස් මෝටර් රියෙන් ගැලවූ බොඩිය තුල තැන්පත් කරන එමිල්, පසුදා සවස් වරුවේ තමා නිම කරන ලද Desert Camel යන අනවර්තනාමය යෙදූ Citroën 2CV මෝටර් රථ/ සයිකලයේ නැගී මිනිස් වාසයක් සොයා ගමන් අරඹනවා.

ඔහු එන්ජිමත්, ඉන්ධන ටැංකියත්, බැටරියත් සියල්ලන්ටම ඉඩ සලසා, තට්‍ටුවේ ඉතිරිකරගෙන තිබූ බඩු පටවාගෙන යාහැකි කොටසේ ඉතිරිව තිබූ කෑම ස්වල්පය, වතුර ලීටර් බාගය, නිදිබෑගය, ආවුද පෙට්ටිය, සිතියම්, මාලිමාව, කුඩා රබර් මෙට්ටයක් හා තුවායක් එකට සම්බන්ධකර සාදාගෙන තිබූ කූඩාරම යන සියල්ලම පටවාගන්නවා.

article-2168061-13E6FD3B000005DC-911_634x418

මෝටර් රථයේ පසු පස බම්පරය කොට කර සාදාගත් ආසනයෙන් නිතර බිමට ඇද වැටෙමින් කල ගමන සුව පහසු එකක් නොවේ.

Road mapSource: Google Maps

මම ගූග්ල් මැප්ස් වලින් ලබාගත් චන්ද්‍රිකා සිතියමට අනුව Tan Tan සිට ගමනාන්තය වූ Zagora වලට ඇතිදුර කිලෝමීටර් 674යි. Google Navigation ගණනය කිරීමට අනුව මෝටර් රථයකින් පැය 8 වි 37කින් තරණය කල හැකි දුරක්. එනම් පැයට කිලෝමීටර අසූවක පමණ වේගයකින් එක දිගටම ගමන් කලහොත් තමයි ඒ. නමුත් මේ කාන්තාරයක් හරහා වැටී ඇති රළු මගක් වගේම, මේ 1993 වසර බවත් අප අමතක කරන්න හොඳ නෑ.

Citroën 2CV රථ වල වේගය ගැන මම කලින් සඳහන් කලානේ. එමිල් පැදවූවේ වඩා අලුත් මාදිලියක් නිසා එහි වේගය ගැන මට අවබෝධයක් නැතිවුනත්, එය කිසිසේත්ම මෙවැනි මගක පැකිමී 80ක් නම් විය නොහැකියි. ඒ හැරත්, එමිල්ට දැන් මේ මුලු දුරම තරණය කිරීමට නොතිබුනත්, මම කලින් සඳහන් කරපු ආකාරයටම එමිල්ගෙ මෝටර් සයිකලයේ නිර්මාණයට අනුව ඉදිරියට ධාවනය කල හැකි වූයේ පැකිමී 20ක උපරිම වේගයෙන් රිවර්ස් ගියරයේ පමණයි. ඔහු වාහනයේ සුළු සුළු අලුත් වැඩියාවන්ට සහ වැඩි දියුණු කිරීම් සඳහා කිහිප වතාවක් නතර වෙනවා. රෑ බෝවූ පසු ඔහු මාර්ගය පසෙක රිය නවතා නින්දට වැටෙනවා.

ගමන් විඩාවෙන් සහ දින දොළහක දුෂ්කර ක්‍රියාවෙන් හෙම්බත්වී සිටින එමිල්ට, තමන් අසල නතරකල 4X4 මුර සංචාරක රථයේ හඬ හෝ ඉන් බැස ආ සෙබලුන් තිදෙනාගේ අඩි ශබ්දය හෝ ඇසෙන්නේ නෑ. ඔහුව සොලවා අවදිකරන එක් භටයෙක් තමන්ට Tilemsem වලදී මුණ ගැසුණු හිස උදුම්මවාගත් “සංචාරක සුද්දා” හඳුනා ගන්නවා.

සෙබලුන් ආපසු හැරී යාමට කල පැහැදිළි නියෝගයද නොතකා, තමන් මුරපොලේ සිට පටවා එවීමට තැත්කල මගියාද ‍රැගෙන යාමට ප්‍රතික්ෂේප කල, ‘හිස් උදුම්මාගත් පර සුද්දා’ තමන් ‍රැවටීමට ආපසු යන බව පෙන්නා, හොර පාරකින් නැවත තහනම් අඩවියට ඇතුල්වී ඇති බව දු‍ටු භටයා කුපිත වෙනවා.

තමන් අනතුරකට මුහුණ පෑ බවත්, මෝටර් රථයේ කොටස් වලින් මේ මෝටර් සයිකලයක් සේ පෙනෙන මර උගුල සාදාගත් බවත් පිළිගැනීමට සෙබලුන් මැලි වෙනවා. මේ අමුතුම වාහනය ගැන ඇතිවූ ස්වභාවික කුතුහලය නිසාමදෝ, සෙබලුන්ට හානි වූ මෝටර් රථයේ ඉතිරි කොටස් දැක ගැනීමට අවශ්‍ය වෙනවා.

එමිල්ව 4X4 මුර සංචාරක රථයට නංවා ගන්නා සෙබලු, එමිල්ගේ මෝටර් සයිකලයේ මුරට එක සෙබලකු රඳවා, අනතුර සිදුවූ ස්ථානය වෙත යාමට පිටත් වෙනවා. පැයක් තිස්සේ සෙවුවත්, රාත්‍රියේදී එම ස්ථානය සොයා ගැනීමට ඔවුන් අසමත් වෙනවා.

ආපසු පැමිණෙන පිරිස එමිල්ට උදේ වන තෙක් මෝටර් සයිකලය අසලම නිදා ගැනීමට අවසර දෙනවා. මීටර සියයක් පමණ ඔබ්බෙන් නතර කර තිබූ 4X4 මුර සංචාරක රථයේ සිටිනා සෙබලුන් ඔහු දෙස ඇස ගසාගෙන සිටිනවා.

පසුදා වාහනය සොයා දෙවන වරටත් කරන මෙහෙයුමේදී Citroën 2CV රියේ කොටස් එමිල් හැර ගිය ආකාරයටම සොයා ගැනීමට හැකි වීම නිසා සෙබලුන් බොහෝ සතුටට පත් වන බව පැහැදිළිවම පේනවා. මේ සඳහා සෙබලුන් මේ හැටි උනන්දු වීමට හේතුව, එක් සෙබලකුගේ සොහොයුරෙකුට නොමිලේ 2CV අමතර කොටස් ලබා දීමට බව එමිල්ට පසුව දැන ගැනීමට ලැබෙනවා.

උදෑසන නැවතත් මෝටර් සයිකලයට නැගී මුර සංචාරක රථයට ඉදිරියෙන් Tan Tan බලා පිටත් වන ලෙස එමිල්ට අණ ලැබෙනවා. සෙමින් පසු පසින් ගමන් කල මුර සංචාරක රියට ටික වේලාවකින් එමිල් නොපෙනී යන නිසා ඔවුන් රේඩියෝ පණිවිඩයක් මගින් වෙනත් මුරසංචාරක රියක් අමතා අමුතුම සුකුරුත්තම් වාහනයේ නැගී එන සංචාරකයාව භාරගන්නා ලෙස පවසනවා

1993, අප්‍රේල් හයවන දින Tan Tan වලට ලඟාවන එමිල් එහිදී, කවදත් පොදු ජනතාවගේ හිත සුව පිණිස නොවන තුන්වන ලෝකයේ නිලධාරීවාදයෙන් බැට කනවා.

Photomontagephotgend

එමිල් විසින් පදවාගෙන ආ මේ අරුම පුදුම වාහනයේ අංක තහඩුව, චැසි හා එන්ජින් අංක, වාහනයේ ලියාපදිංචි කිරීමේ ලිපි ලේඛණයේ සඳහන් විස්තර හා නොගැලපෙන නිසා නීති විරෝධී වාහනයක් රටට ආනනයනය කිරීමේ චෝදනාව යටතේ වාහනය අත් අඩංගුවට ගැනෙනවා. එමෙන්ම වාහනය මහමග පැදවීමට ඉඩ දිය නොහැකි භයානක එකක් වීම නිසා එමිලුත් චෝදනාවට ලක්වෙනවා.

සෙබලුන්ගේ නිළ වාර්තාව සලකා බැලූ ආණ්ඩුකාරවරයා විසින්, නීති විරෝධී රථයක් ආනයනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් වැඩි දුර කටයුතු රේගුවට භාරදෙනවා.

මුලින්ම හුදෙක් රාජකාරිමය ස්වභාවයේ ආකෘති පත් කීපයක් පිරවීමට ඇති බව පමණක් පැවසූ රේගු නිලධාරීන්ගේ වචනය විශ්වාස කරගෙන සිටි එමිල්ට , පසුදා උදෑසන නීතිවිරෝධී රථයක් රට තුලට ‍රැගෙන ඒම සම්බන්ධයෙන් රේගුව විසින් චෝදනා කර රඳවාගෙන ඇති රථය නිදහස් කිරීමට නම් ඩිරාම් 4500ක දඩ මුදලක් පනවනවා.

එමිල් ඒ විශාල දඩ මුදලින් වික්ෂිප්ත වුවත්, මේ දඩ මුදල අනිවාර්යයෙන් ගෙවියයුතු බව රේගුව පවසනවා
දඩ මුදල ගෙවූ පසුත්, වාහනය නිදහස් කලද, එම ‘මාර්ගයේ ධාවනය කිරීමට ආරක්ෂිත නොවන භයානක වාහනය’ පැදවීමේ තහනම ඉවත් නොවෙන නිසා එමිල් ප්‍රවාහන අර්බුදයකට මුහුණ පානවා.

pv

පසුදා රටින් පිටවීමේ ආකෘති පත්‍ර පිරවීමෙන් පසු එමිල්ට ප්‍රංශය බලා ආපසු යාමට අවසර ලැබෙනවා. මේ අපූරු මෝටර් සයිකලය ගෙනයාම සඳහා ආපසු මෙහි ඒමට අදහස් කරන එමිල්, එය ප්‍රවේශමෙන් තබා යා හැකි තැනක් සම්බන්ධයෙන් ගැටළුවකට අර්බුදයකට මුහුණ පානවා. රජයට අයත් වාහන ‍රැඳවුම්පොලේම (impound) එය තියෙන්නට හැරියොත් ඒ සඳහා අති විශාල ගාස්තුවක් ගෙවීමට සිදුවන බවත්, කොටස් අතුරුදහන් වීමේ අවදානම ඇති බවත් එමිල්ට වැටහෙනවා.

මෙහිදී සගයින්ට වඩා සංවේදී බවක් පෙන්වූ එක් රේගු නිළධාරියෙක් එමිල් නැවත් මොරොක්කෝවට පැමිණෙන තෙක් මෝටර් සයිකලය තබා ගැනීමට එකඟ වෙනවා.

මසකට පසුව අලුත් 2CV රියකින්ම ප්‍රංශයේ Rennes සිට Tan Tan දක්වා කිමී 3500 ක දුරක් පැමිණෙන එමිල් මෝටර් සයිකලය කොටස් තුනකට ගලවා පටවා ගෙන යනවා.

මේ වික්‍රමය ගැන වැඩි 1990 දශකයේදී ප්‍රංශ රූපවාහිනියේ ප්‍රචාරය වූ කෙටි සඳහනක් හැර වැඩි ප්‍රසිද්ධියක් නොලැබෙන්නේ එමිල් ඒ ගැන ප්‍රසිද්ධ කිරීමට එතරම් උනන්දු නොවීම නිසා විය හැකියි. නමුත් මෑතකදී මෝටර් රථ වෙබ් අඩවියක මේ ගැන පළවූ පසු මෙය අන්තර්ජාලයේ පැතිර ගියේ වේගයෙන්.

එමිල් ඉන් පසුවත්, නැවත නැවතත් අප්‍රිකාවේ සංචාරය කරනවා.

article-2168061-13E6FE45000005DC-438_634x417

දැනට හැටහය හැවිරිදි වියේ පසුවන එමිල් ප්‍රංශයේ ජීවත් වෙනවා. මැක්ගයිවර්, හා මෑඩ් මැක්ස්ට අමතරව ඇතැමෙකු විසින් ඔහුව Tony Stark විසින් නිරූපිත ඉංජිනේරුමය කුසලතාවයකින් හෙබි Iron Man සිනමා චරිතයටත් සමාන කරනු ලබනවා.

Man builds working motorcycle out of car parts after getting stranded in the desert in Morocco, North Africa - 18 Jun 2012

ප්‍රංශ බසින් පලවන Chameaudacier බ්ලොග් අඩවියේ Moto නමින් පළවුනු මේ කතාව ප්‍රංශ භාෂාවෙන් කැඩුනු ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කරගන්න උදව් කලේ Google Translator. පින්තූර වල තිබුන ප්‍රංශ Google Goggles Android App වලින් කැඩුනු ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කරගත්තා. ඉන් පසු ඉතා වෙහෙස වී සිංහලට පරිවර්තනය කරගත්තා.

මේ, කවදත් survival වර්ගයේ කතාවලට, විශේෂයෙන්ම කාන්තාර සම්බන්ධ එවන් කතා වලට ප්‍රිය කරන මම, මෑතකදී කියවූ රසවත්ම විස්තරයක් ඔබ හා බෙදා ගැනීමට ගත් උත්සාහයකි.

මේ නිසාම මම සැබෑ ජීවිතයේදී දැක නැති, Tin Tin කතාවල් වලින් පමණක් දැන සිටි Citroën 2CV රිය ගැනත් විශ්මිත කරුණු ‍රැසක් විකිපීඩියාවෙන් ඉගෙනගත් බව කියන්නෙ ආඩම්බරයෙන්.

Thanks due to:

http://chameaudacier.free.fr/moto9.html

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2168061/French-electrician-stranded-Moroccan-desert-rebuilt-wrecked-car-motorbike-drove-civilisation.html

Google Translator

Google Goggles Android App

Wikipedia

Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger Lovers.

 

ටැග: , , , , ,

163. බොරු නේද ඔය කියන්නේ?


Capture

ඕන්න මම පාරෙදි දකිනවා රෝසපාට බෝ එක ඇඳගත්ත බුවෙක්. හරියටම රෝසපාට තඩි සමනලයෙක් බෙල්ලේ වහලා වහලා වගේ. ඒක මම ජීවිතේට දැකලා තියෙන අජූවම බෝ එක. “මොනවද තමුසේ බලන්නේ?” පොර නැවතිලා මගෙන් අහනවා. පොරගේ මූඩ් එක එච්චර – එච්චර නෙවෙයි, කොහෙත්ම හොඳ නෑ.

“හෙහ් හෙහ්, ඔය බෝ එක දිහා.” මම කියනවා.”මාර කැතයි ඕක. කැතේ උපත. හරියට රෝසපාට වැම්පයර් එකෙක් වගේ.” ඒක කියලා මම හිනා වෙන්න ගන්නවා බඩ අල්ලගෙන.

මට කවුරුවත් කිව්වෙත් නෑනේ පොර තමයි අළුත් ඉස්කෝලේ ප්‍රින්සිපල් මිස්ට ස්පොජ් කියලා. විහිළුව තේරුම් නොගන්න ස්පොජ් මට දඬුවම් කරනවා. ජීවිතේ පට්ට අසාධාරණයි කියන්නේ ඒකයි. Read the rest of this entry »

 
 

ටැග: , ,

160. මාරක අවිය / Lamb to the Slaughter


මේ කතාවේ අන්තර්ගතය අනුව, කවුරුත් ආදරය කරන බව පෙනෙන ඇන්ඩි ග්‍රි‍ෆිත්ස් පරිවර්තනය කරන්න මම යොදාගන්න සැහැල්ලු, උද්‍යෝගිමත්, නූතන භාෂාව යොදාගන්න බෑ. කොහොම හරි මේ කතාව මට අමතක කරන්න බැරි වර්ගයේ කතාවක්. මම ලැබූ රසය ඔබ සමග බෙදාගන්නයි මේ උත්සාහය. නමුත් මේ කතාව ඔබ කලින් කියවලා තියෙනවානම් කරන්න දෙයක් නෑ.

මීට කලින් මම මේ හා සමාන බස් වහරකින් පරිවර්තනය කල කතා කීපයක් මේ.

ක්ලීන් ස්වීප් ඉග්නේෂස්

රියට අත ඇල්ලූ මගියා.

◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙

මාරක අවිය / Lamb to the Slaughter

ජනෙල් තිර රෙදි වසා, මේස විදුලි පහන් දෙකක්ද දල්වා තිබුනු නිසාදෝ කාමරයේ පැවතියේ උණුසුමකි. ඇය හිඳ උන් අසුනට පසු පසින් වූ කැබිනට්‍ටුව මත වීදුරු දෙකක් සහ මත්පැන් බෝතල කිහිපයක් විය. මේරි මැලනි පෙරමග බලමින් සිටියේ ඇගේ පෙම්බර සැමියා ‍රැකියාව නිමවා නිවසට පැමිණෙන තෙක්ය. Read the rest of this entry »

 
ප්‍රතිචාර 10

Posted by මත අගෝස්තු 27, 2014 in පරිවර්තන, Roald Dahl

 

ටැග: ,

159. කුණු! -දෙවන කොටස/ Trash! Part 2

159. කුණු! -දෙවන කොටස/ Trash! Part 2

අපි ගිය පාර නතර කලේ මෙතන…

මම එක පිම්මට ඇ‍ඳෙන් පැනලා කාමරෙන් එලියට දුවනවා. මම හොඳ වෙලාවට ඇඳගෙන ඉන්නේ මගේ සුපර්මෑන් පිජාමාස්. මට මේක ඇඳන් ඉන්නකොට සුපිරි වේගයෙන් දුවන්න පුලුවන් බව අත්දැකීමෙන් දන්නවා.

අමතක නම් ගිහින් කියවලා එන්න මෙතනින්.

ඊට පස්සේ…

පඩි පෙල දිගේ පහලට  එක පිම්මේ පනින මම කුස්සියේ දොර දිහාට දුවනවා නෙවෙයි විදිනවා.

කුණු බක්කිය ඩැහැ ගත්තාමයි මට තේරෙන්නේ ඒකේ බර. යකෝ රාත්තල් දාහක් විතර බරයිනේ මේක! හොඳ  වෙලාවට මේක රෝද තියෙන ජාතියෙ එකක්.

කුණු බක්කිය පස්සට ඇල කරගෙන පාරට දුවන මම දකින්නේ කුණු ලොරිය අපේ පාරේ කෙළවරේ තියෙන පල්ලමේ වංගුවෙන් හැරිලා නොපෙනී යන හිත් කම්පා කරවන දර්ශනය.

ආආහ්හ්හ්හ්හ්!
තාත්තා මාව මරයි!
අම්මා මාව මරයි!
(ඒ දෙන්නා ඊට කලින් මහාමාරියෙන් මලේ නැතිනම් ඒ.)

DSC_1861මේ කුණුබක්කිය කොහොම හරි ලොරියට පටවන්න වෙනවා.
මේකට තියෙන්නේ එකම එක ක්‍රමයයි.
කුණු ලොරිය එච්චර ඈතක වෙන්න බෑ . මොකද ඕක හැම තැනම නවත්ත නවත්ත යන්නේ.  මටත් අවශ්‍ය වෙලාවට වේගෙන් දුවන්න පුලුවන්.

මම කුණු බක්කිය තල්ලු කරගෙන පල්ලමේ පහලට ඉගිලෙනවා.
එහෙම කිව්වට ඇත්තෙන්ම කුණු බක්කිය මාවත් ඇදගෙන පල්ලමේ පහලට ඉගිලෙනවා. ගඳ නැත්නම් පට්ටම රයිඩ් එක ඒකත්. ඇත්තමයි.  පල්ලම ඉවර වෙලා තැනිතලා හරියට ආවාම මට ආපහු තල්ලු කරන්න පටං ගන්න වෙනවා. මම වමට හැරිලා ඊලඟ කන්ද නගින්න පටන් ගන්නවා.

අම්මෝ මේක කරන්න බැරියෝ!
මේක පණ යන වැඩක්.
මාර බරක්නේ යකෝ.

කන්දේ මාර බෑවුමක්නේ තියෙන්නේ.
එතකොටම මට මතක් වෙනවා මීයන්ව.

මම මතක්වෙනවා, මට කුණු බක්කිය පාරෙන් තියන්න අමතක වෙච්ච නිසා එකා පිට එකා වැටිලා වේදනා විඳ විඳ මැරෙන ප්‍රදේශයේ ජනතාව. තමන්ට මුහුණ දෙන්න වෙන  විපත ගැන හාංකවිසියක් නොදැන, මට මේ කුණු බක්කියක් එලියෙන් තියනවා වගේ සුළු, නොවැදගත්  කරන්න අමතක වෙච්ච නිසා, තමන්ට ජීවිතය අහිමි වෙන්න යන බව හාංකවිසියක් නොදැන, නිදි දෙව් දුව තුරුලේ තවම නිදන අහිංසක කිරි දරුවන්ව.

ප්‍රදේශවාසීන්ගේ ඉරණම රඳා පවතින්නේ තනිකරම මගේ අතේ. මට මොන ජාතියෙන් හරි වේගය පවත්වාගන්න වෙනවා.

මම ඉස්සරහට නැවිලා මගේ ඇ‍ඟේ තියෙන මුළු වෙර යොදලා කුණු බක්කිය කන්ද උඩහට තල්ලු කරනවා.  මම කොයි තරම් ඉස්සරහට නැවෙනවද කිව්වොත්, ඒ හා සමාන කෝණයකින් පස්සට ඇලවෙන කුණුබක්කියේ පියන ඉබේම ඇරිලා, ‘පටෝරියං’ ගාලා මගේ ඔලුවට පාරක් වදිනවා කං දෙකෙන් දුම් විසි වෙන්න. වෙන ඕනැම සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙකුට සිහි නැති වෙන්න ප්‍රමාණවත් ඒ පාරටවත් මම නෙවෙයි සැලෙන්නේ.  මට තියෙන්නේ බොහොම හයිය ඔලු ගෙඩියක්. මම  පියන ආපහු  වහලා දාලා පටන් ගන්නවා ආපහු කන්ද උඩට තල්ලුව. ඔය ප්‍රතිගාමී බලවේග වලට  මාව නවත්තන්න බෑ.

කුණු ලොරියේ සද්දේ දැන් ලඟ ලඟම ඇහෙනවා.
ඒ කියන්නේ තව ටිකයි.  මම කන්දේ මුදුන පහු කරපු ගමන් යාර සීයක් විතර ඉස්සරහින් නවත්තලා තියෙන කුණු ලොරියේ සුන්දර, අයස්කාන්ත, මනස්කාන්ත දසුන මට පේනවා.

“හෝව් හෝව්! ඔහොම ඉන්ඩෝ!” මම කෑ ගහනවා. “ඔහොම ඉන්ඩෝ! ඔයාලට මේක අමතක වෙලා!”

කුණු ලොරියට සමාන්තරව දුවමින් ඉන්න ලුමිනස් කහ ජැකට්  ඇඳගත්ත බුවාලා දෙන්නා පාරේ අන්තිම කුණු බක්කි දෙකත් උස්සල ලොරිය පිටි පස්සේ තට්‍ටුව උඩින් තියනවා.  තට්‍ටුව ඉස්සිලා, ඇලවෙලා කුණු බක්කිවල තියෙන කුණු, ලොරිය මුදුනේ බලියාගෙන ඉන්න කට ඇතුලට හැලෙනවා

මම කුණු බක්කියත් එක්ක පල්ලමේ පහලට ඉගිලෙනවා.

බුවාලා දෙන්නා හිස් කුණු බක්කි ආපහු තුබුණ තැන්වල  තියලා ලොරිය පිටිපස්සේ එල්ලෙනවා ඊ ලඟ පාරට යන්න.

“පොඩ්ඩක් හෝව්, පොඩ්ඩක් හෝව්! මම බෙරිහන්දෙනවා. “ඔහොම ඉන්ඩෝ!”

පිටි පස්ස බලන එක බුවෙක් මාව දැකලා ඩ්‍රයිවර්ට කියනවා නවතින්න.

ලොරිය නවතිනවා.

මම හති හලමින් ලොරියට ලං වෙනවා.

“අම්මට හුඩු යකෝ මේ සුපර් මෑන් නේද කුණු බක්කියකුත් තල්ලු කරගෙන එන්නේ!” එක බුවෙක් කියනවා.

“ඔයාලට මේක අමතක වුනා.” මම හති හලමින් කියනවා. “…එහා පාරෙදි.”

“අමතක වුනා? ඒක වෙන්න බෑ. අපි ඒ පාරට එනකොට ඕක පාර අයිනේ  තිබුනයි කියලා ෂුවර්ද?”

“ඔව් ඔව්,” මේත් වංකත්වය හොඳම ප්‍රතිපත්තිය බවට පත්වෙන තවත් අවස්ථාවක්. මේ බොරුවෙන් ජීවිතම කීයක් නම් ‍රැකෙනවද?

බුවා අනිකා දිහා බලනවා.

“මේක උඹට අමතක වුනාද, මචං?”

“පිස්සුද මචං? ඕක පාරේ තිබ්බේ නෑ.”

“සොරි සුපර්මෑන්,” බුවා මට කියනවා. “ඕක පාර අයිනේ තියලා තිබුනා නම් අපි ඕක නොගෙන ඉන්නේ නෑ.”

“ඔයා කියන්නේ මම බොරු කියනවා කියලද?” මට කෑ ගැස්සෙනවා.

“මම එහෙම මොකුත් කියනවා නෙවෙයි, යාලුවා,” පොර ඒ ගමන  දෙන්නෙ නීතියෙන්. “මම කියන්නේ අපිට ඕක පටවන්න බෑ කියලයි.  ගේ ලඟ එලියේ පාරේ තියලා නැති කුණු බක්කියක් පටවන්න අපිට අවසර නෑ.  කවුද දන්නේ ඔයා ඔයා නීති විරෝධීව, අනුන්ගේ ප්‍රදේශයක් කුණු දාන්න උත්සාහ කරන පිටස්තරයෙක්ද කියලා.”

“මම එහෙම කරනවා නෙවෙයි,” මට ඇඬෙන්න ලඟයි (ඇස් දෙකටම). “මම මොකටද එහෙම කරන්නේ?”

“සමහර පොරවල්  කරන වැඩ ඇහුවොත් බල්ලෝ බත් කන්නේ නෑ බොසා, මාර ගේම් දෙන්න ට්‍රයි කරන්නේ,” කියන මිනිහා ලොරියේ බඳට අතින් දෙපාරක් ගහලා කෑ ගහනවා,”හරේ මැක්, අපි යං.”

ලොරිය පිටත් වෙනවා. බුවා පැනලා පිටිපස්සේ එල්ලෙනවා. ලොරිය ඊ ලඟ පාරට හැරෙන වංගුවෙන් අතුරුදහන් වෙන හැටි මම බලා ඉන්නේ පුදුම අසරණ කමකින්.

නමුත් එහෙම ලේසියෙන් සටන අතාරිනවද මම?

මම දන්නවා එහා පාරට ෂෝට් කට් එකක්.  මට කරන්න තියෙන්නේ ලොරිය එන්න කලින් කුණු බක්කිය නියම තැන ගානට තියලා, හැංගිලා බලා ඉන්න එක විතරයි.  අරුන් දෙන්න සීන් එක නොදන්න නිසා ඕක ගානට පටවගනී.

මම කන්ද පහලට ටික දුරක් දුවලා, දකුණට තියෙන ප‍ටු පාරෙන් හැරෙනවා.  මම හැකි වෙර යොදලා කුණු බක්කිය තල්ලු කරගෙන එහා පාරෙන් මතුවෙනවා.

මේ පාරට හැරෙන කුණු ලොරියේ නිවෙන පත්තු වෙන කහ එළිය මෙතනට මට යන්තමට පෙනුනත්, බුවාලාට මාව පේන්න තරම් දුර වැඩියි තාම.

එළ.

මම කුණු බක්කිය පාර හරහා තල්ලු කරගෙන ගිහින් එහා පේව්මන්ට් එකට නග්ගනවා. කරුමෙට ඒකේ එක රෝදයක්  කාණුවට ගිහින් කුණු බක්කිය ඇල වෙනවා. සමබරතාවය මාව අතෑරලා වෙනතක් බලද්දි මම ඇදගෙන වැටෙනවා පෙරේතයා පොළොවේ ගැහුවා වගේ. තනියම නෙවෙයි පියන ඇරුණු කුණුබක්කියෙන් එලියට පනින කුණු වරුසාවක් එක්ක.

මට ඇස් අදහගන්න බෑ.

කුණු බක්කියෙන් බාගෙකට වැඩිය පාරේ හැලිලා.  අම්මයි තාත්තයි තවත් කබඩ් එකක් අස් කරලා වගේ.  මට පේන්න බෑ එයාලගේ ඔය වැඩේ නම්. එයාලා හොඳ බඩුත් විසි කරලා.  එයින් සමහර දේවල් මගේ.  මගේ වෝටර් වින්ග්ස්. මම ගිණිකූරු වලින් හදපු ගෙයක්.  මගේ ඉලෙක්ට්‍රික් රේසිං කාර් සෙට් එක!  හරි හරි ඒකේ කන්ට්‍රෝලර්ස් නැති වෙලා තමයි. ට්‍රැක් එකේ කෑලි අඩුයි තමයි.  කාර් වල එක රෝදයක්වත් නෑ තමයි. ඒ එකක්වත් මෙච්චර හොඳ රේසිං කාර් සෙට් එකක් කුණු ගොඩට දාන්න තරම් සාධාරණ හේතු නෙවෙයි. එයාලට වටින්නේ නෑ මේක මටත් හොරෙන් විසි කරන්න. පට්ට අසාධාරණයි!

බලන්න ඕනේ තව මොනවද මගේ බඩු මේකට දාල තියෙන කියලා.  මම කුණු බක්කිය කෙලින් කරලා ඇතුලට එබිලා බලනවා.

මේ මොන අපරාදයක්ද!

අම්මා මේ ලෝකෙ මට අයිති වටිනාම වස්තුවත් විසි කරලා.  මම නාන කොට තනියට හිටපු මගේ සුවච, කීකරු රබර් තාරා පැටියා විසි කලේ මොන හිතකින්ද මෙයාලා?  උගේ කහ පාට හොට කුණු අස්සෙන් එලියට මතුවෙලා.

මම ඔලුව උස්සලා බලනවා.

කුණු ලොරිය පාරේ බාගයක් දුර විතර ඇවිත්.   තාරා පැටියව බේරගෙන ලොරිය එන්න කලින් පැන ගන්න වෙලාව තියෙනවා.

“බය නොවී හිටපං. මම උඹව බේරාගන්නවා.”

මම කුණු බක්කියට එබෙනවා. නමුත් තාරාව ඉන්නේ අඩියේ. මගේ අත දිග මදි. මම තවත් එබෙනවා. ඔහ් ඕහ්හ්හ්. ඒත් දිග මදි. තව ටිකා..යි…

මම කුණු බක්කිය ඇතුලට ඔලුව යටට හිටින්න ඇදගෙන වැටෙද්දි, ඔලුව ගිහින් ඇනෙන්නේ, චොර වෙච්ච, ගඳ, මොකක්දෝ ජරාවක් උඩට. ඒකේ රසත් එච්චර හොඳ නැති බව මට මොහොතකින් වැටහෙනවා.

ඒ ඔක්කොමත් හරි.  මට හෙලවෙන්නවත් බෑ.
මට නැගිටින්න බෑ.
ඇයි ඔලුවෙන් හිටගෙන නේ ඉන්නේ.
ලොරියේ සද්දේ ලඟ ලඟම ඇහෙනවා.

මම කකුල් වනලා, දඟලලා, පයින් ගහලා හදන්නේ කුණු බක්කිය පෙරලාගන්න, එතකොට මට එලියට බඩගාගන්න පුලුවන් වෙයි  කියලා හිතලා.

ඒත් කොච්චර දැඟලුවත්, පයින් ගැහුවත් නෙවෙයි වැඩක් වෙන්නේ. වෙච්ච එකම වැඩේ කුණු බක්කියේ පියන වැහිච්ච එක විතරයි.

දැන් මම හිර ගතවෙලා.

මම මේක ඇතුලේ හිර වෙලා ඉන්න බව කවුරුත් දන්නේත් නෑ.

කුණු ලොරිය කුණු බක්කිය ලඟටම ඇවිත් නතර වෙලා ඉන්න බව සද්දෙන් කියන්න පුලුවන්. කුණු බක්කිය පේව්මන්ට් එකෙන් බිමට තල්ලු වෙලා පාරට බැහැපු බව මට තේරෙන්නේ ඒක ‘ඩොහ්ක්’ ගාලා බිම වැදුනු කම්පනයෙන්.  මම හිතන්නේ මේක උස්සලා අර ලොරිය පිටිපස්සේ තට්‍ටුව උඩ තිබ්බද කොහෙද. ඔව්, ඔව්. ඔන්න මාව ගුවන් ගත වෙනවා.  හරියටම ලිෆ්ට් එකක යනවා වගේ. නමුත් ගඳේ වෙනස තියෙනවා.

මම කොච්චර හයියෙන් බෙරිහන් දුන්නත් වැඩක් වෙන්නේ නෑ.  ලොරියේ සද්දේ නිසා මගේ හඬ යටපත් වෙනවා.
මම තාරා පැටියා අල්ලා ගන්නවා.  එතකොටම කුණු බක්කිය ඇලවෙලා උඩ යට මාරු වෙනවා. අපි දෙන්නත් කුණු එක්කම ලොරිය බලියාගෙන ඉන්න කට ඇතුලට වැටෙනවා.

කුණුගඳ!

ඈක්!!

ඇහ්ක්-ඇහ්ක්-ඕහ්ක්හ්

අම්මෝ!!!

මට වෙලා තියෙන පජාතම, ගඳම, කුණුම, චාටර්ම, සීන් එක මේ.

මාව කුණුත් එක්ක හොඳට මිශ්‍ර වෙමින් ඇනෙන්න ගන්නවා යාන්ත්‍රිකව.  මම කෑ ගහන්න කට ඇරියත් පාවිච්චි කරපු ටිෂූ ගුලියක් කටට ගිහින් සද්දේ ‘බහ්’ ගාලා වැහෙනවා.  තව තව අලුතෙන් කුණු බක්කි මගේ ඇඟ උඩට වැටෙමින් මිශ්‍ර වෙමින් රවුමට ඇනෙද්දි, මට හැම දෙයක්ම බොඳ වෙලා පේන්න ගන්නවා.  පුස් කාපු එළවළු, කුණු මාලු,  පාචිච්චි කරපු ඩයපර්ස්!   විශ්වාස කරන්න බැරි තරම් විකල්ප. එක පාරටම මගේ මූණට මූණ දාලා ඉන්නේ මැරිච්ච පූසෙක්. හැබැයි මොහතකින් ඌ අතුරුදහන් වෙනවා – යාන්ත්‍රිකව මිශ්‍ර වීම නොනවත්වාම සිදු වෙනවා.  හොඳ හුස්මක් අරන් කුණු ගොඩ මුදුනට බඩ ගාගන්න හැකි වෙච්ච හැම වතාවෙම නැවුම් කුණු බක්කියකින් හැලෙනකුණු ලෝඩ් එකකට යටවෙන මම ආපහු යට ගිලිලා මිශ්‍ර වෙන්න ගන්නවා.

මේකෙන් එලියට පැන ගන්න ඕනේ.

මට ප්‍රදේශවාසී මහ ජනතාව බේරාගන්න හැකි වුනාට ඒ කාටත් හොරෙන් මට බඩු බනිස් වෙන්නයි යන්නේ!

මට මහාමාරිය හැදෙයි.

මට දැනටමත් මහාමාරිය හැදීගෙන එනවා වගේ දැනෙන්න අරන්.

තාත්තා හරි.

“අපිට විහිළුවේ තරම බලාගත්තෑකි කට්ටියටම මීයෝ නලියන කුණු ගොඩේ  එරි ඇවිදින්න වෙලා…”
දණක් කුණු වල එරිලා ඉන්න එක විහිළුවක් නෙවෙන එකේ ඔලුවටත් උඩින් යන්න කුණුවල ගිලිලා ඉන්න එක හිතාගනිල්ලකෝ.  දැන් මට තේරෙනවා තාත්තේ . නමුත් තාත්තට ඒක කියන්න මම ජීවත් නොවෙන එකයි දුක.

මොකද තව දුරටත් සටන් කරන්න මගේ ඇ‍ඟේ ශක්තියක් ඉතුරුවෙලා නෑ.

මම මැරෙන්න යන්නේ කුණු වල ගිලිලා. කොහෙත්ම නම්බුකාර මරණයක් නම් නෙවෙයි.

මම මගේ තාරා පැටියා පපුවට තුරුළු කරගෙන ඇස් වහගෙන මරණය පිළිගන්න ලෑස්ති වෙනවා.

මොකක්දෝ වෙනසක් දැනෙනවා.

ලෝකෙම නැවතිලා වගේ.

හැමදේම නිහඬයි.

ඒ කියන්නේ බලාපොරොත්තු සම්පූර්ණයෙන්ම නැති කරගන්න ඕනේ නෑ.

මම ඉහලින් පේන එළිය දිහාට කුණුගොඩ හාරාගෙන යනවා.

මම පුස් පාන් ගොඩක්, හිස් බලු කෑම ටින් රංචුවක්, බලල් බෙටි තලියක් අතරින් ඔලුව එලියට දාලා කුණු ගොඩෙන් මතුවෙනවා.

දැන් මට කුණු, කුණු ගඳ ගානක් නැතුව යන ගානට ඇවිල්ලා. මට පේනවා අහස.

මම තාරා පැටියව ඔලුවට උඩින් උස්සනවා.

“අපිට පණ බේරගෙන මෙතනින් පැනලා යන්න පුලුවන් වෙයිද බලමු,” මම කියනවා.

තාරා පැටියා සතුටින් පීප්-පීප් ගානවා.

මම පණුවෙක් වගේ රිංගගෙන කුණුගොඩ හාරාගෙන  උඩට මතුවෙලා කුණු ගොඩ මුදුනේ ඉඳගන්නවා. ඉන් පස්සේ ඇස් වැහිලා තියෙන සෙවල ජරාව අතින් සූරලා  වටපිට බලනවා.

අපි යන්නේ ප්‍රධාන පාරක් දිගේ.  මට පේන විදීයට දැන් කට කපලා එකක් කුණු පැටවිලා තියෙන නිසා  මේක මේ කුණු හලන්න අර කුණු දාලා ගොඩ කරන වගුරු බිමේ තියෙන ලෑන්ඩ් ‍ෆිල් යනවා.  ඊට කලින් මේකෙන් පැනගන්න ඕනේ.  මගේ ජීවිතේ ඉතිරි කොටස ලෑන්ඩ් ‍ෆිල් එකක කොටසක් හැටියට ගෙවන්න මට ආසාවක් නෑ.

ලොරිය හතරමං හන්දියක රතු එළියට  නවත්තනවා.

මෙන්න මේකෙන් පැනගන්න අවස්තාව.

මම ලොරියේ පිටිපස්සෙන් බිමට බැහැලා අර කුණු බක්කි තියන තට්‍ටුව උඩ හිටගන්නවා.  කොළ එලිය වැටිලා ලොරිය පිටත් වෙනකොටම මම පනිනවා. දුවන ලොරියෙන් පනින මම, කකුල් පැටලිලා වැටිලා, කරණමක් ගහලා නතරවෙන්නේ කාණුවේ.

ඌයි!

ඒක නම් රිදුනා.  ඒත් ඒක කුණු ලොරියක් ඇතුලේ කැලැත්තෙමින් ඉන්නවට වඩා දාහෙන් සම්පතයි.

“ඔයාට මේ මොකද වුනේ?” ලස්සන කට හඬක් අහනවා.
දිව්‍යාංගනාවකගේ කට හඬක්.

ඒ කියන්නේ මම මැරිලා.

ඒ කියන්නේ මට කොහොම හරි අන්තිමේදි මහාමාරිය හැදිලා දිවියලෝකේ ගියා.

ඒත්…ඒත් මේ කටහඬේ මොකක්දෝ අහලා පුරුදු ගතියක් තියෙනවනේ.

මම ඇස් ඇරලා බලනවා.

ලීසා!

ලීසා මැක්නී කාණුවේ ලැගගෙන ඉන්න මා දිහා එබීගෙන බලා ඉන්නවා.

“ඇන්ඩී?”

“ලීසා? ඔයා මැරුණේ කවද්ද?”

“මැරුණේ?” ලීසා පුදුමෙන් අහනවා. “ඔයා මොනවද මේ කියන්නේ? අපි දෙන්න මුණ ගැහෙන්න කතා කරගත්තා නේද මෙතනදි?”

මම කාණු ගැට්ටේ ඉඳගන්නවා.
වටපිට බලනවා.

මේ දිවියලෝකේ නෙවෙයි.
මේ අපාය.

මම ඉන්නේ පාක් එක ඉස්සරහ.
හරියටම මම ලීසාව මුණ ගැහෙන්න පොරොන්දු වුන තැන.
මම හරි වෙලාවට හරි තැනට ඇවිත්. නමුත් අනිත් හැම දේම වැරදිලා. ආයේ හදන්න බැරි විදියටම වැරදිලා.

එයා හිටගෙන  ඉන්නවා පිවිතුරු, නැවුම්, කුමාරිකාවක් වගේ එයාගේ සිනිඳු ලස්සන හිසකෙස් උදේ නැවුම් හිරු එලියෙන් බබලමින්. මම ඉන්නවා මගේ පජාමාස් ඇඳගෙන , කුණු වලින් නාලා, මැස්සෝ පිරිවරාගෙන, රබර් තාරා පැටියා පපුවට තුරුල් කරගෙන, කාණු ගැට්ටේ ඉඳගෙන.

පට්ටම රොමෑන්ටික් සීන් එක.

“ඔයා සීරියස් කියලා මොහොතකට හරි විශ්වාස කරපු හිතපු මමයි මෝඩි,” නහය අතින් වහගෙන අඩි කීපයක් පස්සට ගන්න ගමන් ලීසා කියනවා.”අනේ මම අහුවුනානේ ඔයාගේ තවත් මෝඩ විහිළුවකට ඔයාගේ හැටි දැන දැනත්.”

“නෑ නෑ ලීසා. මම විහිළුවක් කලා නෙවෙයි.” මම නැගිටලා එයා දිහාට අඩියක් තියන ගමන් කියනවා.  මගේ උරහිසේ ‍රැඳිලා තිබුන පණුවෝ නලියන සෙවල මස් කුට්ටියක් ලිස්සලා ගිහින් ලීසාගේ පාමුල වැටෙනවා. එයා අතින් කට වහගෙන පස්සට පනිනවා.

“එන්නෙපා මා ලඟට,” එයා කෑ ගහනවා. “ඔයා, ඔයා ලඟ … ගඳේ බෑ!”

මම තව අඩියක් ඉස්සරහට තියනවා එයාට ලං වෙන්න. මගේ ඇඳුම් වලයි කොණ්ඩෙයි ‍රැඳිලා තිබුන බළල් බෙටි, සිගරට් කොට, බිත්තර ක‍ටු වැස්සක් වගේ බිම හැලෙන්න ගන්නවා.

එයා ආපහු හැරිලා දුවන්න ගන්නවා.

මම නැවතිලා ගල් ගැහිලා  බලං ඉන්නවා, මං පණට වැඩිය ආදරය කරන කෙල්ල, මාව අතෑරලා අප්පිරියාවෙන් ඈතට ඈතට දුවගෙන යන හැටි .

මගේ ජීවිතේ  අමතක නොවන, සුන්දරම උදෑසන වෙන්න තිබුණ එක, නරකම මූසලම, මුස්පේන්තුම උදෑසන බවට පත් වෙච්ච හැටි! ෂික්!

මට කාලම එන්න බැරි,  එයා ආයේ කවදාවත් මාව කිස් කරන්න හිතන එකක් නෑ.  කණ්නාඩිය ඉස්සරහා ප්‍රැක්ටිස් කරපුවා ඔක්කොම වතුරේ.

නමුත් අඩුම ගානේ, මම මොන කට්ටක් කාලා හරි, කුණු වැඩේ ගොඩ දා ගත්තා. තවත් වතාවක් ප්‍රදේශවාසීන් මහාමාරියෙන් බේරාගත්තා.

මම ජීවිත නම් කීයක් බේරාගත්තාද කියලා කාට කියන්න පුලුවන්ද?
රබර් තාරා පැටියගේ ජීවිතේ සඳහන් නොකලත්, මම කියන්නේ.

බලාපොරොත්තු නැතිම කරගන්න හොඳ නෑ.

මම ගෙදර යනවා. ගිහින් මේ මල ඉලව් නූල කපලා දාලා හොඳට නාගන්නවා ඔව් හොඳ…ට. හුඟාක් වෙලා ෂවර් එක යට ඉන්නවා.  අවශ්‍ය වුනොත් අර එයා ෆ්‍රෙෂ්නර් එකෙන් තව ටිකකුත් ගහ ගන්නවා – ඒක සෑහෙන පවර්ෆුල් ඈ.  ඊට පස්සේ ඉස්කෝලෙට ගිහින් එයාට කරුණු පැහැදිළි කරනවා. එයා එතකොට තේරුම් ගනීවි.

ඔව් මට මැවිලා පේනවා.

මම දීපු ගේම ගැන ඇහුවම එයා තේරුම් ගනීවි මම මොනතරම් වැඩ්ඩෙක්ද කියලා.  ඊට පස්සෙ මා ලඟ ගඳයි කිව්ව එකට එයා සමාව ඉල්ලයි.  බැගෑපත්ව සමාව ඉල්ලයි.  මම එයාට සමාව දෙනවා. දීලා කිස් එකකුත් දෙනවා.
හොඳ වෙලාවට මම කණ්නාඩියෙන් බලාගෙන ප්‍රැක්ටිස් කලේ, ඈ.

 

 

 

 

 


20140725_114115

නිමි.
◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙

ඕස්ට්‍රේලියානු ලේඛක Andy Griffiths ගේ Just Wacky කෙටි කතා සංග්‍රහයේ  පළවූ Trash කෙටිකතාවේ පරිවර්තනයකි.

SImulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger Lovers

 

ටැග: , ,

158. කුණු!!! පළමු කොටස / Trash!!! Part 1

158. කුණු!!! පළමු කොටස / Trash!!! Part 1

ආයෙම අඟහරුවාදා රෑ ඇවිත්.

අඟහරුවාදා රෑ කියන්නේ අන්තිම වැදගත් ‍‍රැයක්.

අන්තිම වැදගත් කිව්වේ වැලන්ටයින්ස් ඩේ  එක නිසා නෙවෙයි.

අඟහරුවාදා රාත්‍රිය තමයි කුණු රාත්‍රිය. Trash Night!

මොකක්ද මේ කුණු රාත්‍රියේ තියෙන වැදගත්කම?

අම්මයි තාත්තයි කියන විදියට, අපේ අහල පහල හැමෝගෙම නිරෝගීබව ගෙඩි පිටින්ම ‍රැඳිලා තියෙන්නේ මට අඟහරුවාදා රෑට අපේ කුණු බක්කිය පාර අයිනෙන් තියන්න මතක් වෙනවද නැද්ද කියන කාරණාව මතයි.

ඒක වෙන්නෙ මෙහෙමයි.

මට මොන කරුමෙට හරි, වැරදිලාවත්, අඟහරුවාදා රෑට කුණු බක්කිය පාර අයිනෙන් තියන්න අමතක වුනොත්, බදාදා උදේට එන කුණු ලොරියට ඒක පටව ගන්න බැරුව යනවා.

කුණු ලොරියට ඒක  පටව ගන්න බැරුව ගියොත්, කුණු පිරිච්ච කුණු බක්කියට තවත් කුණු දාන්න බැරුව යනවා.

කුණු පිරිච්ච කුණු බක්කියට තවත් කුණු දාන්න බැරුව ගියොත්, කුණු උතුරලා ගිහින් බිමටත් හැලෙන්න ගන්නවා.

කුණු  බිමට හැලෙන්න ගත්තාම, මීයෝ එන්න ගන්නවා.

මීයෝ එන්න ගන්නවා කියන්නේ, අහල පහල හැමෝටම මීයන්ගෙන් බෝවෙන මහාමාරිය වගේ භයානක  වසංගත රෝග බෝවෙලා, එකා පිට එකා වැටිලා මැරිලා යනවා.

ඒ ඔක්කොමත් හරි. කාලා එන්න බැරි වැඩේ ඕකේ වැ‍රැද්ද මට පැටවෙන එක.

අන්න ඒකයි ‘කුණු රාත්‍රිය’ සතියේ අනික් හැම රාත්‍රියකටම වඩා වැදගත් වෙන්නේ. Read the rest of this entry »

 

ටැග: , ,

145. පොරොන්දුව Licked!

145. පොරොන්දුව Licked!


මේ ඔබ මේ බ්ලොග් අඩවියෙන් කියවන තුන්වෙනි පෝල් ජෙනිංස් කතාව.


මතක ඇති ඔබට


හොර ඇල්ලීම Exposer


එතකොට…


ඈක්කා!!!!!!! A Mouthful!


ඒ එක්කම, ඔබ ‘ඈක්කා!!!!!!!’ කතාව කියවලා අප්පිරියා හිතුන කෙනෙක් නම්, කරුණාකරලා, මේ කතාව කියවන එක මෙතනින්ම නවත්තන්න. ඒක මතක නැතිනම්, ගිහින් කියවලාම එන්න. ඒ කොහොම වෙතත් ඔබ මේ කතාව කෑම කන ගමන් කියවීම නම් මම අනුමත කරන්නෙම නැති බව කියන්නම ඕනෙ.


◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙

cartoon 001_2
පොරොන්දුව – Licked!


හෙට ඩැඩීගේ කේන්තිය ටිකාක් නිවුනාම මම ඇත්තම කියන්නයි ඉන්නේ. එයා මුලින්ම හිනාවෙයි. ඊට පස්සෙ අඬයි. ඊට පස්සෙ මගේ බෙල්ලත් මිරිකයි. ඒත් කමක් නෑ. එයා මේ විඳින විඳවිල්ලෙන් එයාව මුදවන්නම ඕනෙ.


මම ඩැඩීට ආදරෙයි.


ඩැඩී මාත් එක්ක මාලු බාන්න යන්න එනවා. සමහර සීතල දවස්වල
රෑට ගිණි මැළේ ඉස්සරහ ඉඳගෙන අපි දෙන්නා ආම් රෙස්ලිං කරනවා. එයා (ඔය කොයි තාත්තත් කරන) ප්‍රවෘත්ති බැලිල්ලත් අල්ලලා දාලා, මාත් එක්ක ස්ක්‍රැබ්ල් ගහන්නත් එනවා. මට එක එක විදියේ ළණු දෙනවා. එයාගේ මම දකින හොඳම ලක්ෂණය තමයි හැම විටම දෙන පොරොන්දු රකිනවා.


නමුත් ඩැඩීගේ හදන්න බැරි වැරදි දෙකක් තියෙනවා.


එකක් මැස්සො සම්බන්ධව.


එයාට මැස්සො පේන්න බෑ. කාමරේ මැස්සෙක් හිටියොත් ඩැඩීට ඌව ඉවරයක් කරලා දානකල් ඉන්න බෑ. එයා ඒකට ඔය මෝර්ටීන් ස්ප්‍රේ වගේ දේවල් පාවිච්චි කරන්නෙත් නෑ අර කෙහෙල්මල් ඕසෝන් ස්ථරය හන්දා. ඒ හන්ද එයා මැස්සො පස්සෙ පන්නනවා අර මැස්සො අල්ලන ෆ්ලයි ස්වොටර් එක අරගෙන. එයා ගේ පුරාම දුවනවා ඕක වන වන පිස්සු හැදිලා වගේ. මැස්සාව තලලා චප්පම කරලම තමයි එයා පස්ස බලන්නෙ. සමහර වෙලාවට ෆ්ලයි ස්වොටර් එකේ ඇලිච්ච මැස්සො තවම නලියනවා..


ඩැඩීට මාරම එල්ලයක් තියෙන්නේ. එයාගේ ඉලක්කේ වරදින්නේ කලාතුරකින්. ඩැඩීගේ පරණ ෆ්ලයි ස්වොටර් එක ගන්නම දෙයක් නැතුව ගියාම මම එයාගේ උපන් දිනේට අලුත්ම කහපාට නියම භාණ්ඩයක් අරන් දුන්නා. හැබැයි ඒක වැඩි කාලයක් කහපාටට තිබුනේ නෑ. වැඩි දවසක් යන්න කලින් ඒකත් මැසි අතුණු බහන් වලින් වැහිලා ගියා.


චප්ප කරපු මැස්සෙක්ගේ ඇතුලේ මොන තරම් පාට වර්ග තියෙනවද කියලා විශ්වාස කරන්නත් අමාරුයි. වැඩියෙම තියෙන්නේ කලු දුඹුරු තමයි, ඒවා මත රතු විසිරිලා තියෙනවා අතරින් පතර නිල් පැල්ලම් එක්ක. උන්ගේ ත‍ටු එලියට අල්ලලා බැලුවාම දියමන්ති වගේ දිළිසෙනවා. නමුත් ඔය පිහා‍ටු හැලෙනවා උගෙ අතුණු බහන් වලින්
හරියට ස්වොටර් එකට ඇලවිලා තිබුනේ නැතිනම්.


මැස්සෝ පස්සේ පන්නන එක ඩැඩීගේ පළවෙනි වැ‍රැද්ද.


දෙවෙනි එක තමයි කෑම මේසේ සිරිත්-විරිත්, ඒ කියන්නේ ටේබල් මැනර්ස්. එයාට පුදුම පිස්සුවක් තියෙන්නේ සිරිත්-විරිත් ගැන – විශේෂයෙන්ම කෑම මේසේ සිරිත්-විරිත් ගැන.


අනික එයාට ප්‍රශ්ණෙ තියෙන්නෙම මගේ සිරිත්-විරිත් එක්ක.


“ඇන්ඩෲ,” එයා කියනවා.


“මේසේ උඩ වැලමිටි තියාගන්න එපා.”


“කටේ කෑම පුරවාගෙන කතා කරන්න එපා.”


“ඇඟිලි ලෙවකන්න එපා.”


“කෝපි එකේ කුකීස් ඔබලා කන්න එපා.”


හැම කෑම වේලක්ම ඔන්න ඔයාකාරයි.


එයාට තියෙන්නේ මැසි පිස්සුවෙත් හොඳ එකයි, මැනර්ස් පිස්සුවෙත් හොඳ එකයි.


හොඳයි, කතාවට ආපහු ආවොත්. ඔන්න දවසක් ඩැඩී අර්තාපල් සුද්ද කරනවා රෑ කෑමට. මම මේසේ යට ඉඳගෙන මීට සතියකට විතර කලින් මේසේ යටට රෝල් වෙලා ගිය සත පනහක් හොයනවා. මමී, ඩැඩීත් එක්ක කතා කර කර ගෝවා ගෙඩියක් හීනියට කපනවා. ඒ දෙන්නා දන්නේ නෑ මම මේසේ යට ඉන්න බව. ඩැඩීගේ ලොක්කා මිස්ටර් ස්පින්ක්ස් රෑ කෑමට එන නිසා මේක වැදගත් කෑම වේලක්. ඕවගේ කවුරු හරි කෑමට එනවානම් සිරිත් විරිත් ගැන තොර ‍තෝංචියක් නැතුව දේසනා කරන එක ඩැඩීගේ පුරුද්දක්.


“අනේ මේ ඔයා ඔය කෑම වෙලාවට ඇන්ඩෲගේ වැරදි හොයන එක නවත්තන්නකෝ අප්පා,”මමී කියනවා.


“කවුද වැරදි හොයන්නේ?”


“කවුද තමයි,” මමී කියනවා.”ඔයා කොච්චරවත් අරක කරන්න එපා, මේක කරන්න එපා කියනකොට කොල්ලට හීනමානයක් ඇතිවෙනවනේ.”


හීනමානයක් ගැන මම අහලා නෑ. ඒක ඔය කුරුලෑ, අලුහම් වගේ බයානක දෙයක් කියලා මම හිතා ගන්නවා.


“ඔන්න අද නම් කෑම වේල ඉවරවෙනකල්ම ඇන්ඩෘට මොකූත්ම කියන්නෙපා හරිද?”


“එහෙම කොහොමද?,” ඩැඩී විරුද්ධ වෙනවා.


“උත්සාහ කරලා බලන්න,” මමී කියනවා. “මට පොරොන්දු වෙන්න අද කොල්ලත් එක්ක කේන්ති අරගෙන කෑගහන්නේ නෑය කියලා.”


ඩැඩී මමී දිහා ගොඩාක් වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා.


“හරි,” ඩැඩී කියනවා. “එහෙනම් ඔන්න ඔට්‍ටුයි. මම එයාගේ මැනර්ස් ගැන කිසි දෙයක් කියන්නේ නෑ. හැබැයි ඔයා කියන්නෙත් නෑ. මට හොඳ නැති දේ ඔයාට හොඳ වෙන්න බෑනේ.”


“එහෙනම් ඔන්න ඔට්‍ටුයි. ඈ,” දෙන්නා අතට අත දීලා එකිනෙකාට පොරොන්දු වෙනවා.


සත පනහ හොයා ගන්න මම, ඇඟිලි තුඩුවලින් ඇවිදගෙන කුස්සියෙන් පිටවෙනවා..


රෑ කෑමට ඉස්සෙල්ලා සත පනහ වියදම් කරන්න මම ටවුම පැත්තට යනවා.


ඩැඩී පොරොන්දු වෙලා තියෙන්නේ මට කෑ ගහන්නේ නෑ කියලා. මේ වගේ අවස්තාවක් ආයේ එන්නේ නෑ. ඩැඩීගේ ඔට්‍ටුව බිඳින්න මම මොනවද කරන්නේ?


ඒක එච්චර අමාරු වෙන එකක් නෑ. සුප් එක ‘සොරෝස්’ ගාලා සද්දෙට බොන්න ඕනේ. ඒක එයාට පේන්න බැරි වැඩක්. එතකොට පොරොන්දුව අමතක වෙලා එයා මට බනින්න පටන් ගනී. සමහර විට කෑ ගහයි. මට හොඳටම විශ්වාසයි එයාට මට කෑගහන්නේ නැතුව කෑම වේලක්ම පහුවෙනකල් ඉන්න බෑ කියලා.


“මාර ආතල් එකක් ගන්න පුලුවන් වැඩක් වෙන්න යන්නේ.” මම මටම කියාගන්නවා.


◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙


එදා රෑ මමී කෑම මේසෙට අලුත් රෙද්දකුත් දානවා. ගෙදර තියෙන හොඳම හැඳි ගෑරුප්පු සෙට් එක මේසෙන් තියනවා. මට වෙනදට අල්ලන්නවත් නොදෙන සෙට් එකේ පිඟනුත් එක්ක. අත්පිස්නාවල් තියන්නේ අර වළලු ඇතුලට දාලා. මේ හැම දෙයින්ම කියවෙන්නේ මේක ඉතාම වැදගත් කෑම වේලක් බවට බවයි. අපි සාමාන්‍යයෙන් රෙදි අත්පිස්නාවල් පාවිච්චි කරන්නේ නෑ.


මිස්ට ස්පින්ක්ස් එන්නෙත් ඉස්තරම්ම ඇඳුම් කට්ටලයක් ඇඳගෙන, රත්තරන් රාමුවක් තියෙන කණ්නාඩි කුට්ටමක් දාගෙන. කෝච්චරවත් ‍රැවුමක් මූණේ තියෙනවා. මිනිහා ළමයින්ට වැඩිය කැමති නැතුව ඇති කියලා මට හිතෙනවා. ඔය ළමයින්ට අකමැති වැඩිහිටියෝ කවුද කියලා කියන්න පුලුවන් දැක්කම. එයාලා හිනාවෙන්නේ කටින් විතරයි, ඇස් වලින් නෙවෙයි.


කොහොමින් කොහොමින් හරි අපි හැමෝම කෑමට ඉඳගන්නවා. මම මගේ රහස් ආයුධය මේසේ යට හංගනවා. මට හොඳටම විශ්වාසයි ඒක පාවිච්චි නොකරත් මට ඩැඩීව පරද්දන්න පුලුවන් කියලා. නමුත් හැම දෙයක්ම අසාර්ථක වුනොත් ගන්න ඒක සූදානමින් තියෙනවා.


පළමු වටය සුප් සහ පාන්. මම මහ හඬින් ‘සුරුස් – සුරුස්’ හඬ නගමින් සුප් එක බොනවා. කිසි කෙනෙක් කිසි දෙයක් කියන්නේ නෑ. මම ‘සුරුස්’ සද්දේ දිගත් හඬත් වැඩි කරනවා. දැන් හරියට අර බාත් ටබ් එකේ ප්ලග් එක ගැලෙව්වාම එන සද්දේ වගේ ඇහෙන්නේ. ඩැඩී උගුර පාදනවා, නමුත් මොකුත් කියන්නේ නෑ.


මේ වැඩේ අසාර්ථක නිසා මම වෙනත් උපක්‍රමයක් හොයා ගන්නවා. මම සුප් එකේ පාන් කෑල්ලක් පොඟවනවා. ඉන් පස්සේ උඩ බලාගෙන කට ඇරගෙන පෙඟුනු පාන් කෑල්ල උඩ ඉඳන් කටට අතාරිනවා. පාන් කෑල්ල කටට වැටෙන කොට හව් ගාලා හපන්නේ කෑලි ටිකක් එලියට ඉහිරෙන විදියට.


මම ඊලඟ පාර ඊටත් වඩා ලොකු පාන් කෑල්ලක් සුප් එකේ පොඟවනවා. මේ පාර පාන් කෑල්ල කටෙන් අහකට වැටෙන්නේ. ටිකක් මගේ ඇහැටත් යනවා. කවුරුවත් කිසි දෙයක් කියන්නේ නෑ. ඩැඩී මා දිහා බලනවා. මමීත් මා දිහා බලනවා. මිස්ටර් ස්පින්ක්ස් මා දිහා නොබලා ඉන්න උත්සාහ කරනවා. එයාලා කතා කරන්නේ ඩැඩීට ලැබෙන්න ඉඩ තියෙන උසස්වීමක් ගැනයි. මගේ කෑම දැකලා අප්පිරියාවක් ඇති නොවෙච්ච බව හඟවන්න හැම උත්සාහයක්ම එයාලා ගන්නවා.


ඊ ලඟ වටය කුකුල් මස්, මේ පාර නම් ඩැඩීගේ සීමාව පනින බව මම දන්නවා. එයා මොනවා හරි කියාවි. එයාට පේන්න බෑ මම ක‍ටු සූප්පු කරන එක. “ආ, ඔන්න මට කුකුලගේ කක්කා පැත්තම හම්බ වුනා,” මම මහා හයියෙන් කියනවා. ඩැඩී ඔරවලා බැලුවත් මොකුත් කියන්නේ නෑ.


මම ඇඟිලි වලින් ඔබමින් කටට කුකුල් මස් පුරවනවා. රෝස්ට් කරපු අර්තාපල් ගෙඩියක් අරන් දෙකට කඩන මම ඇඟිල්ල ඔබලා මාගරීන් තලියක් අරන් අර්තාපල් පලු උඩට හලනවා. මාගරීන් දියවෙලා හැම තැනම ගලනවා.


මම කවදාවත් දැකලා නෑ කිසි කෙනෙක් ඩැඩී මා දිහා බලන තරම් කේන්තියෙන් මා දිහා බලනවා. ඩැඩී රවනවා, ඔරවනවා, උගුර පාදනවා. නමුත් පරදින්නේ නෑ. මාරම චරිතයක් ඩැඩී! මම මොනවා කලත් ඩැඩී පොරොන්දුව කඩන්නේ නැති විදියයි.


මම කුකුල් ක‍ටුවක් අරන් ටකාස් ගාලා දෙකට කඩලා ඇට මිදුළු උරනවා. ක‍ටුව ඇහැට තියලා බැලුවාම මැද හිස් නිසා එහා පැත්ත පේනවා. මම තවත් සද්දෙට අනිත් කටුත් උරලා ඇට මිදුළු ගිලිනවා. ඩැඩීගේ මූණ රතුම රතුයි. නහයෙත් පුංචි නහර මතුවෙලා පේනවා. නමුත් ඩැඩී පරදින්නේ නෑ.


අන්තිම වටය බේක් කරපු ඇපල් සහ කස්ටර්ඩ්. මේ වටේදි නම් කොහොම හරි ඩැඩීව බිම දාන්න වෙනවා. දැන් මිස්ට ස්පින්ක්ස් තාත්තගේ උසස්වීම ගැන කතා කිරිල්ල නවත්තලා, දැන් කියවන්නේ විනය ගැන. සීමාවල් පැනවීමක් ගැන. ප්‍රමිතීන් පවත්වගෙන යාමක් ගැන. ඔන්න ඔය වගේ දේවල්. මම උරලා මැද සිදුර පාදාගත්ත කුකුල් ක‍ටුවක් ස්ට්‍රෝ එකක් හැටියට පාවිච්චි කරලා කස්ටර්ඩ් එක කුකුල් ක‍ටුව හරහා උරලා බොනවා.


ඩැඩී උගුර පාදනවා. මූන බීට් රූට් අලයක් වගේ රතුයි. “ඇන්ඩෲ,” ඩැඩී කියනවා.


“ඇයි ඩැඩී,?” මම කටේ කස්ටර්ඩ් පුරවාගෙන අහනවා.


“මොකුත් නෑ,” ඩැඩී මුමුණනවා.


ඩැඩී නම් මාරයි. මෙච්චර පීඩනයක් යටතෙත් පුපුර හැලෙන්නේ නැතුව ඉවසගෙන ඉන්න! තව එක දෙයක් ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ. මම මේසේ යටට අත දාලා මගේ රහස් ආයුධය – අන්තිම තුරුම්පුව – එලියට ගන්නවා.


◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙


මම කහ පාට ෆ්ලයි ස්වොටර් එක මේසේ උඩින් තියනවා මගේ පිහිය ලඟින්ම. සුදු පාට මේස රෙද්ද උඩ කැපිලා පේන ෆ්ලයි ස්වොටරය දිහා හැමෝම ඇස් ලොකු කරගෙන බලනවා ඉවරයක් නැතුව. නමුත් කිසි කෙනෙක් මොනවත් කියන්නේ නෑ.


මම ෆ්ලයි ස්වොටර් එක අතට අරගෙන අයිස් ක්‍රීම් කෝන් එකක් වගේ ලෙවකන්න ගන්නවා. ෆ්ලයි ස්වොටර් එකේ දුඹුරු පාටට ඇලවිලා තියෙන මැසි තලි ගැලවිලා දිවට ආ ගමන් මම ගිලලා දානවා. කර කර ගාලා හැපෙන වියළි කලු කෑලි ඊ ලඟට.


මිස්ට ස්පින්ක්ස් නැගිටලා කුස්සියට දුවනවා.


ඕර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ක්, ඕර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ක් !


ඊ ලඟ ඇහෙන්නේ එයා කුස්සියේ සින්ක් එකට වමනේ දාන හඬ.


ඩැඩී නැගිටිනවා. එයාගේ ඉවසීමේ සීමාව පැනලා.


“ආආආආආආආආආආආආර්ග්හ්ක්!”
ඩැඩී කෑගහනවා.


ඩැඩී මා දිහාට පනින්නේ මාව අල්ලා ගන්න කොටියෙක් වගේ අත් දෙක දික් කරගෙන.


විදුලි වේගෙන් පු‍ටුව පස්සට ඇදලා නැගිටින මම පැනලා දුවනවා පණ බේරාගන්න. මම කෙලින්ම නතර වෙන්නේ මගේ කාමරේ. මම කාමරේ දොර දඩාස් ගාලා වහලා අගුල දානවා. ඩැඩී කෑ ගහනවා, දොරට පයින් ගහනවා. මම සද්ද නැතුව ඉන්නවා.


හෙට එයාගේ කේන්තිය ටිකාක් නිවුනාම මම ඇත්තම කියන්නයි ඉන්නේ.


මම එයාට කියනවා මම ඊයේ ටවුමට හිහින් සත පනහකට අලුත් ෆ්ලයි ස්වොටර් එකක් ගත්ත බව. මම එයාට කියනවා මම ඒකේ මුද්දරප්පලම් කෑලි චොකලට් හේසල් නට් පේස්ට් එක්ක අනලා අතුල්ලලා තිබ්බ බව.


මම කියන්න හදන්නේ මම ඇත්තෙන්ම මැරිච්ච මැස්සෝ කීයටවත් කන්නේ නැති බව…මේ නොවැලැක්විය හැකි කරුණකට ඇර.

 

Picture of fly swatter from peacefulwife.com

Picture of fly swatter from peacefulwife.com

 


◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙ ◙


මට හිතුනා මේකට තව කෑල්ලක් එකතු කරන්න.


මිස්ටර් ස්පින්ක්ස් ගෙදර ගියාම එයාගේ බිරිඳ ජේන් අහනවා මෙහෙම.


ජේන් ස්පින්ක්ස්: ඩෙවිඩ්. මොකද අනේ ඔය ඔයාගේ හැටි? මොකද වුනේ?


ඩේවිඩ් ස්පින්ක්ස්:……………………………………………..


මිස්ටර් ස්පින්ක්ස් මොනවා කියන්න ඇද්ද? 😀


Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger Lovers.

 

ටැග: , , , ,

141.පච්චේ – BORN TO DIE – Part 2


DSCN3507_2_2

“නියම අදහස!”

(මේ නියම අදහස මොකක්ද කියලා හිතාගන්න බැරි අය කරුණාකරලා ගිහිල්ලා පළවෙනි කොටස කියවලා එන්න මෙතනින්.)

“හරි, මම ගිහින් එකක් හදාගෙන එන්නං විනාඩියෙං.” ලික් කියනවා.

“මහ්ම්, මෙතනට ගේන්නෙපා,” මම කියනවා. “අවුලක් නැතිනම් ගෙට ගිහිල්ලම බොමු. අද මාර රස්නයක් තියෙන්නේ එළියේ.”

දෙන්නම මූණට මූණ බලාගන්නවා.

“හයියෝ කිසි ප්‍රශ්ණයක් නෑ ඇන්ඩි,” ලික් කැමැත්ත දෙනවා.” යං, යං ගෙට.”

අපි ගල් අතුරපු පාර දිගේ, ගේ දිහාට ඇවිදගෙන යනවා. මටම පුදුමයි මම පෙන්වන සංසුන්බාවය ගැන. මම මොනතරම් ‘කූල්’ පිටද මේක ගන්නේ කියන එක මටත් අදහාගන්න බෑ.

සාලෙට ඇතුල් වුන ගමන්ම, මම කෙලින්ම ගිහින්, තියෙන සැපම පු‍ටුවට පතිතවෙලා, කකුල් දෙක ගන්නවා ස්ටූල් එක උඩට . ස්ටූල් එක උඩ තියෙන සඟරා ගොන්න මම පයින් ඇනලා බිමට දානවා.

“හරි, උඹ මිල්ක්ෂේක් එක හදාගෙන එනකල් මම මෙතන ඉන්නවා.”

“එළ එළ, බොසා. කිසි අවුලක් නෑ,” කියන ලික් කුස්සියට යනවා.

රිමෝට් එක අතට අරන් ටීවී එක දාන මම සද්දේ උපරිමේට වැඩි කරනවා.

“මේ ඇන්ඩි, මචං,”දොරෙන් ඔලුව දාන ලික් බෙරිහන්දෙනවා.

“මොකද?”

“මචං, ඕක පොඩ්ඩක් අඩු කරන්න බැරිද?”

“බෑ. මම කැමති මේ ගානට.”

ටීවී රිමෝට් එක මගෙන් උදුරගෙන, ඒක මගේ උගුර දිගේ බස්සනවද, නැද්ද, කියලා හිත හදාගන්න බැරිව ලික් බලා ඉන්නවා.

“ඇයි, මොකෝ උඹට අවුල්ද?”

“න්…නෑහ්. කිසි අවුලක් නෑ. උඹනේ අපේ ගෙදරට අමුත්තා. මොන ෆ්ලේවර් එකෙන්ද උඹේ මිල්ක් ෂේක් එක ඕනේ?”

“වෙන මොනවද බං? චොකලට් තමයි.”

“හරි මචං. පට් ගාලා ගේනවා,” කියන ලික් කුස්සියට අතුරුදහන් වෙනවා.

මම රිමෝට් එකේ බොත්තම් ඔබාගෙන ඔබාගෙන යනවා. චැනල් 2 වල පෙන්නන්නේ Playschool. අද කට්ටිය කුකබුරාලට ඇඳලා සින්දුවක් කියනවා.

Kookaburra sits on the old gum tree
Merry merry king of the bush is, he

අද රජා මම වෙච්චි කොට, කුකබුරාට කොහොම හිතෙනවා ඇද්ද කියලා හිතා ගන්න මට අමාරු නෑ. ලික්, ලීච් බාන මගේ යටත් වැසියෝ. මම කියන ඕනෙම දේකට මුං අද කැමති වෙන්න ඕනේ. මම තව ටිකක් වෙලා Playschool බලා ඉඳලා ටීවී එක නිවලා දානවා..

“ඒයි, මොකෝ බං මෙච්චර වෙලා කරන්නේ?” මම කෑ ගහනවා.

“බඩු හරි මචං. මේ ගේනවා.” ලීච් කෑ ගහනවා කුස්සියේ ඉඳං.

මට ඇහෙනවා බ්ලෙන්ඩර් එකේ සද්දේ. ඒ සද්දෙට මගේ කටට කෙළ උනනවා. ස්ටීව් ලික්ගේ මිල්ක්ෂේක් එකට ගහන්න නම් ආයේ…

බ්ලෙන්ඩරේ හඬ නවතිනවා.

“මට ඔය බ්ලෙන්ඩර් එකේම හෙම අරං එන්නෙපා. හොඳට හෝදපු වීදුරුවකට දාගෙන වරෙල්ලා ස්ට්‍රෝ එකකුත් දාලා මතක ඇතුව.”

“හරි හරි බොස්.”

මිල්ක් ෂේක් එක බන්දේසියක තියාගත්ත ලීච් පෙර‍ටු කරගෙන ලික් සාලෙට ඇතුල්වෙනවා. ලීච් බන්දේසිය ස්ටූල් එක උඩ තියනවා.

දික් අතට දාර වැ‍ටුන, අර පරණ තාලේ වීදුරුවකට දාපු මිල්ක් ෂේක් එකට, අර ඕනේ අතකට නවන්න පුලුවන් බටේකුත් දාලා. චොක්ලට් අයිස්ක්‍රීම් ලොකු හැන්දක්ම මිල්ක්ෂේක් එක මුදුනේ පාවෙනවා.

ලික් ට්‍රේ එකෙන් වීදුරුව අරං මගේ අතට දෙනවා. ඊට පස්සේ දෙන්නම මගේ පු‍ටුව දෙපැත්තෙන් දණ ගහගෙන මා දිහා ඇසිපිය නොහෙලා බලා ඉන්නවා.

“ඉතිං පොඩ්ඩක් අයිං වෙනවද මට මේක බොන්න?”

“හරි හරි,” කිව්වට දෙන්නා එහෙමමයි.

“එහෙනම් මොනවද උඹලා බලං ඉන්නේ.”

“අපි බලා ඉන්නේ බොසා ඕක බොන හැටි,” ලික් කියනවා.

“අපි බලා ඉන්නේ බොසා ඕක ‘රස විඳින’ හැටි,” ලීච් කියනවා.

ලීච් ‘රස විඳින’ කියන කෑල්ල කිව්ව විදිය, ස්වරය මට එච්චර ඇල්ලුවේ නෑ.

මම පච්චේ හොඳට පේන විදියට මගේ අත ඉස්සරහට දික් කරන්නේ, කවුද මෙතන බොස් කියන එක මෙතන කොයි කාට හරි මොහොතකටවත් අමතක වෙලා නම්, මතක් වෙන්න. පණිවුඩය හරියට ලැබුනද කියලා සැක හැර ගන්න මම පළමුව උන් දෙන්න දිහාත්, දෙවනුව මගේ පච්චය දිහාත් බලලා, ආපහු උන් දෙන්නා දිහා බලනවා.

නමුත් මුන් දෙන්නා බක බක ගාලා හිනාවෙන්න ගන්නවා දකින මගේ ඇඟ හිරි වැටීගෙන යනවා.

“මටත් කියාපල්ලා බලන්න මොකක්ද විහිලුව කියලා,” මම කියනවා.

“අපි කියමුද එහෙනම්?” ලික් අහනවා.

“කියමු,” ලීච් කියනවා. “මම හිතන්නේ අපි ඒක කියන්නම ඕනේ. නැත්නම් පව්!”

ලීච් කමිස අත උඩට අදිනවා…

ලික් කමිස අත උඩට අදිනවා…

උන් දෙන්නගේම අත්වල, හරියටම මගේ පච්චේ තියෙන තැනම වගේ තියෙනවා කොළ පාට ඇස් එක්ක රතු දිග උඩු ‍රැවුලක් තියෙන හිස් කබලෙ පච්චේ, BORN TO DIE රිබන් බැනර් එකට උඩින් දිළිසි දිළිසි!

මම උන් දිහා බලනවා.

උන් මා දිහා බලනවා.

කාමරය නිහඬයි, අල්පෙනෙත්තක් බිම වැ‍ටුනත් ඇහෙන ගානට.

“හරි. තවත් බල බල ඉන්නෙ නැතුව බොන්ට සෑර්! තිබහත් ඇතිනේ. අපිට පරක්කුත් වෙනවා.” ඒ ලික්.

“ම්ම්ම්, මෙහෙමයි ලික්, එහෙම නම් බොහොම ස්තුතියි මිල්ක්ෂේක් එකටයි, ම්ම්ම්…, මට කරපු ආගන්තුක සත්කාර වලටයි. මට ඇත්තටම ඒ හැටි තිබහක් නෑ. මං ගියා නම් හොඳයි.” කියන මම නැගිටින්න පු‍ටුවේ ඉස්සරහට නැඹුරු වුනත් ලික් මාව ආපහු පු‍ටුවටම තල්ලු කරනවා.

“අනේ බං එහෙම හරි නෑනේ, අපි මෙච්චරත් මහන්සි වෙලා. ඔය කිව්වට උඹට මේ මිල්ක්ෂේක් එක බීලා යන්න බැරි තරම් හදිස්සියක් තියෙන්න බෑ. අපරාදෙනෙ මචං.”

“මේ අහපල්ලකො දෙන්නම. මට ඇත්තටම යන්න ඕනේ. මට පරක්කු වෙනවා මචංලා.”

“හුම් ඇත්තට?” ලික් කියනවා. “බීපං ඕක.”

අනිත් දඬුවම් එක්ක බැලුවාම මිල්ක්ෂේක් එකක් බොන එක මොන දඬුවමක්ද? මම වීදුරුව කටට ලං කරනවා. තොල් වල බීම ගෑවෙනකොටම ලීච් කට හඬ අවදි කරනවා.

“හැබැයි පොඩීඊඊඊඊඊ දෙයක් නම් කියන්න තියෙනවා. බොසා අපිට සමාවෙන්ටෝනැ. ගේ හරියේ තිබ්බේ නෑ ඕකට දාන්න චොක්ලට් සිරප් ඇබින්දක් හොයා ගන්න.”

හදිසියෙම මගේ මුළු ඇඟම දාඩියෙන් තෙත් වෙනවා මට දැනෙනවා.

“ඒකෙ අවුලක් නෑ.” මම කියන්නේ සංසුන්බව පිටතට පෙන්නන්න හැම උත්සාහයක්ම දරමින්. “මොනවද ඒ වෙනුවට දැම්මේ, ඉතින්?”

“හංගොල්ලො.” ලීච් කියනවා. “හා, දැං බීපිය ඕක!”

නිමි.

ඇන්ඩි ග්‍රි‍ෆිත්ස් ලියූ “Just Joking” කෙටි කතා සංග්‍රහයේ පළවූ Born to Die කෙටි කතාවේ සිංහල අනුවාදයයි.

Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger lovers

 
ප්‍රතිචාර 10

Posted by මත සැප්තැම්බර් 1, 2013 in Andy Griffiths, ජොලි කතා, පරිවර්තන

 

ටැග: , ,

140. පච්චේ – BORN TO DIE – 1

140. පච්චේ – BORN TO DIE – 1

මෙදා පොටේ දුන්න බැටේ, ඈ. ඔන්න ඉඳලා ඉඳලා අන්තිමේදි වැඩේ ගොඩදාගත්තයි කියහංකෝ. මම මේක කරගන්න කාලයක් තිස්සේ පෙරුම් පුරලා, පුරලා, කල් දාලා, දාලා, අන්තිමේදි අද උදේ වැඩේ කලා

ඕං දැන් මටත් පච්චයක් තියෙනවා.

ඒකෙ තියෙන්නේ හිස් කබලක්. ඒකට ඉහලින් ගානට රවුමට කැරකිලා ගිය රාජාලි ත‍ටු දෙකක්. හිස් කබලේ ඇස් කුහරවල පතුලේ කොළපාට භයංකාර ඇස්ගෙඩි දෙකක්. දෙපැත්තෙන් උඩට නැවිලා රාජාලි ත‍ටු දිහාට යන හීනි රතු උඩු ‍රැවුලක්. හිස් කබලේ යට BORN TO DIE කියලා කියලා ලියපු පොඩී රිබන් එකක් වගේ බැනර් එකක්.

borntodie

මේකට මහ ගානක් ගියෙත් නෑ. වෙනදට ඩොලර් දෙකයි සත අනූපහට දෙන පච්චේ, අද TARGET එකේ සේල් දාලා තිබ්බ සත අනූ නමයකට.හොඳම දේ තමයි, මේක ගහගන්න ගිහින් චූට්ටක්වත් රිදුන්නැති එක.

ඔන්න ඉස්සෙල්ලම, අර උඩින් අලෝලා තියෙන ඉටි කොලේ ගලෝලා දාලා, ඇලෙන පැත්ත හමට තියලා තද කරනවා. ඊට පස්සේ, තෙත ස්පොන්ජ් එකකින් පච්චේ පොඟවලා, තප්පර තිහක් ඉඳලා, චිරිස් ගාලා කොලේ ඇදලා ගලවලා දානවා.

හරි හරි ඉතිං, මේක ඇත්ත පච්චයක් නෙවෙයි තමා. නමුත් මේකේ වෙනස හොයන්න බැරි තරම් තාත්විකයි. පුදුම වැඩේ කියන්නේ, මේක ගැහුවට පස්සේ මට මාර වෙනසක් දැනෙන එක. මට දැනෙනවා මම වෙනදට වඩා විශාලයි වගේ, ශක්තිමත් වගේ, නිර්භීතයි වගේ. කොටින්ම වෙනදට නැති පොරත්වයක් දැනෙනවා. මට මේ වගේ සිරාම සිරා පච්චයක් තියෙන බව දකින කිසිම එකෙක්, අදින් පස්සේ නම් මගේ ඇහැට වැලි ගහලා, මගේ ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් උස්සන්න හීනෙකින්වත් හිතන එකක් නෑ. හරි හරී. මට මේ මොහොතේ ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් නැති බව ඇත්ත. නමුත් අදින් පස්සේ තත්වේ වෙනස්වෙයි. මට ෂුවර්, මේ පච්චේ දැක්ක ගමන්, ඉස්කෝලේ කෙල්ලෝ එකා පිට එකා වැටිලා මගේ පස්සෙන් එන්න ගනී කියලා, කෙල්ලො විතරක් නෙවෙයි, ටීචර්ස්ලා පවා…

පැකට් එකේ ගහලා තියෙන්නේ මේක දවස් ගානක් පවතිනවා කියලයි. ඒ කියන්නේ කල්පාන්තරයක්! ඒකෙම තියෙනවා පවුලේ අයව, යාලුවන්ව විශ්මයට පත් කරන්න පුලුවන් කියලා. නමුත් මගේ අදහස පවුලේ අයවවත්, යාලුවන්වවත් විශ්මයට පත් කරන්න නෙවෙයි. මගේ සතුරන්ව විශ්මයට පත් කරන්නයි. ඒ කියන්නේ ස්ටීව් ලික් සහ රොබට් ලීච් බාන තමයි.

ස්ටීව් ලික් ඉන්නේ කන්ද පාමුල. පොර මට වඩා අවුරුදු කීපයක් වැඩිමල් වුනත් ඌයි මායි කාලයක් එකට වල බැස්සා, ඔය සති අන්තවල. පස්සේ තමයි පොරට ඔය රොබට් ලීච් සෙට් වුනේ.

කන්දේ එහා පැත්තේ ඉන්න රොබට් ලීච්, කම්බි වලින් හදපු කපු‍ටු කූඩුවක් වගේ කොණ්ඩයක් තියෙන පොරක්. පොරගේ මූණ හරියට මීයෙකුගේ වගේ. හීනි උල් නහය. එලියට නෙරපු දුඹුරු පාට ඇස්. බුවාට ‍ෆිෆ්ටීන් ස්පීඩ් රේසිං බයික් එකක් තියෙන හන්දයි, සිගරට් බොන හන්දයි, බුවා හෙන පොරක් කියලා ඇඳලා ඉන්නේ. බුවාට මාව දිරවන්නේ නෑ. දිරවන්නේ නෑ නෙවෙයි, මාව පේන්න බෑ, ඇලර්ජික්! මම දන්නේ නෑ ඇයි කියලා. මම උපන්න වැ‍රැද්දට වෙන්නැති.

මෑතකදි ඉඳන් මුන් දෙන්නා කන්ද පාමුල ලික්ගේ ගේ ගාවා ඉඳන් බලං ඉන්නවා මං එනකල්. මුං දෙන්න මට යන්න දෙන්නෙම නෑ පාස්වර්ඩ් එක කියනකල්. අදයි කියලා වෙනසක් නෑ, මම වංගුවෙන් ඒ පාරට හැරෙනකොටම මට පේනවා මුං දෙන්නා බලං ඉන්න හැටි මං එනකල්. ලීච් පේව්මන්ට් එකේ මැද බිම ඉඳගෙන කට උල් කරගෙන සිගරට් දුම් වළලු යවනවා එකක් පිටිපස්සේ එකක්. ලික්, කහපාට ප්ලාස්ටික් බාල්දියක් අතේ තියාගෙන ලියුම් පෙට්ටියට හේත්තු වෙලා ඉන්නවා. මම පාරේ එහා පැත්තට මාරු වුනත් ඕකුන් ටක් ගාලා ඒ පැත්තට ඇවිත් මාව අල්ලාගන්න බව මම දන්නවා. මම හදන්නේ මුංව ගණං නොගෙන, නොදැක්ක පාට් එකෙන් යන්න.

“හප්පට සිරි බොල,” ලීච් කියනවා. “මේ අපේ පරණ බොක්ක ඇන්ඩියා නේද?”

ලික් හිකි හිකි ගානවා.

“මට මෙතනින් යන්න ඉඩ දෙනවද පොඩ්ඩක්?” කියන මම, ලීච්ව මග ඇරලා වටෙන් යන්න හදනකොටම ලීච්ගේ අත විදුලි වේගයෙන් දික්වෙලා මගේ වළලුකරින් අල්ලා ගන්නවා.

“මොකෝ මේ හදිස්සිය?” ඒ ලීච්. “අනේ කරුණාකරලා කියාපං.”

“අනේ කරුණාකරලා,” මම කියන්නේ කෙලින්ම ඉස්සරහ බලාගෙන.

‘අනේ, අනේ මට අනුකම්පාකරලා කියාපං.”

‘අනේ, අනේ මට අනුකම්පාකරලා.”

‘අනේ, අනේ සර් මට අනුකම්පාකරලා කියාපං.”

මේ කතාව තව සෑහෙන්න ඇදි ඇදි යන එකක් බව මම අත්දැකීමෙන් දන්නවා. නමුත් අද මං ‍රැග් වෙන්න ඕනේ නෑ මෙච්චර සිරා පච්චෙකුත් තියාගෙන. මම ගානක් නැතුව කූල් පිට ජර්සියේ අත උඩට රෝල් කරනවා. ඔය තියෙන්නේ පච්චේ දිළිසි දිළිසි! හිස්කබලේ ඇස් වලින් ගිණි පිටවෙනවා වගේ පේනවා.

“හරි හරි, අනං මනං ඕනේ නෑ. අයිං වෙයල්ලා මට යන්න මෙතනිං. නැතිනං…”

ලීච් හිනාවෙනවා.

“ඇයි, නැතිනං මොකෝ?”

හෝ ගාලා කෝච්චියක් වගේ දුම් වළලු යවන පොර මගේ පච්චේ දකින්නේ නෑ. නමුත් මට පේනවා ලික් එක දැකපු බව, මොකද බුවා දැනටමත් අඩි දෙකක් පස්සට අරං!

“ඒයි, ලීච්, ඔය ඇති.”

ලීච් හිනාව නවත්තනවා.

“ඈ?”

ලික්, ලීච් ලඟට ගිහින් කණට කොඳුරනවා.

ලීච් දඩි බිඩි ගාලා පේව්මන්ට් එකෙන් නැගිටිනවා. විශ්මයෙන් රවුම් වෙච්ච උගේ ඇස් රැඳිලා තියෙන්නේ මගේ පච්චේ. ලීච් අඩි කීපයක් පස්සට යනවා.

“දැංවත් මට ගියෑකිද?”

“ඔ…ඔ…ඔව්වොව්. අපි මේ පොඩි අ.. විහිළුවක් කලේ. මේ…මේ නිකං ජොලියට.”

“ජොලියට? උඹලා ජොලිය කියන්නේ මේ වගේ පජාත වැඩ වලටද?”

ලීචුයි ලිකුයි දෙන්නම හරියට බය වෙච්ච හා පැටව් දෙන්නෙක් වගේ ගල් ගැහිල බලා ඉන්නවා. මුං දෙන්නා ඇත්තටම බය වෙලා තියෙන්නේ මගේ පච්චෙටද නැතිනම් පච්චේ නිසා මගේ හැසිරීමේ ඇතිවෙලා තියෙන වෙනස් කමටද කියන එක මට හරියටම කියන්න අමාරුයි. මට කොහොම වුනත් කමක් නෑ. මම මැණික් ක‍ටුව නව නවා අතේ මස් පිඬු පුම්බන්න උත්සාහ කරනවා. නමුත් ඒක මම හිතන තරම් ලේසි නෑ. මොකද පිම්බෙන්න දෙයක් නැති නිසා. නමුත් හිස්කබලට පණ ඇවිත් වගේ සතුටින් නලියන්න පටං අරන්. හරි නම් මම බය වෙලා ඉන්න ඕනෙ මේ මොහොතේ, මට දැනෙන්නෙ අමුතුම සැහැල්ලු, නිශ්චල ගතියක්. හරියට මට ඕනෙම දෙයක් කරන්න බලයක් ලැබිලා වගේ. ඔව්. මට ඕනෙ නම් පුලුවන් මම මෙච්චර කල් කාපු චාටරේට හරියන්න මුන්ට අමතක නොවෙන පාඩමක් උගන්නන්නත්!

ලික්ගේ අතේ තවමත් කහපාට බාල්දිය.

“මොනවද ඔය බාල්දියේ?” මම අහන්නේ පොර වගේ.

“හ…හංගොල්ලෝ.” ලික් කියන්නේ පහත් හඬින්.

“මොනවටද?” මම අහන්නේ උත්තරේ නොදැන නෙවෙයි. මුං අර නට්සි වදකාගාරවල වගේ හංගොල්ලො මරන්න අලුත්ම, ජරාම ක්‍රම අත්හදා බලලා අමුතුම කික් එකක් ලබනවා කියලා මම දන්නවා.

“ම්ම්ම්…අපේ තාත්තා තමයි කිව්වේ මුංව එකතු කරන්න කියලා එයාගේ රෝස පාත්තිය විනාශ කරන නිසා.”

“අනේ මේ, මට ඔය බබා පාට් නොදා ඕකුන්ට යන්න දීපං.”

ලික් ලීච් දිහා බලනවා. ලීච් ඔලුව වනලා හා කියනවා. ලික් බාල්දිය අනිත් පැත්ත හරවනවා. අලු පාට, පුශ්ඨිමත් හංගොල්ලො විස්සක් විතර බඩවැටියට හැලෙනවා. එක ගුලියට හිටපු උං අමාරුවෙන් එකිනෙකාගෙන් වෙන් වෙලා යන්න දඟලනවා දකින මම ඔලුව දෙපැත්තට වනන්නේ අප්‍රසාදයෙන්.

“උඹලට කොහොමද මම දන්නේ නෑ. මට නම් මේ වැඩේ අල්ලන්නේ නෑ.”

දෙන්නම සද්ද නෑ.

“මට අල්ලන්නේම නැති අනිත් වැඩේ තමයි, උඹලා හැමදාම මං එනකල් මග ‍රැකගෙන ඉඳලා මාව අල්ලගෙන ගොං ආතල් ගන්න එක. ඒ වැඩේ වහාම නවත්තපල්ලා, මාව මාරයෙක් කර නොගෙන.”

“සොරි මචං,” ලික් කියනවා. “ඕවා ඔක්කොම හරියන්නත් එක්ක යං අපේ ගෙදරට ගොඩ වෙලා මිල්ක් ෂේක් එකක් බොන්න.”

හරි නම් මම කලයුත්තේ දැන් මෙතනින් පිටත් වෙලා කන්ද නැගගෙන ගෙදර යන එක වුනත්, මට මේ අලුතින් ලැබිච්ච බලය පාවිච්චි කරලා ගන්න මේ ආතල් අතහැරලා යන්න ලෝබ හිතෙනවා. ලික් මාත් එක්ක වලබහින කාලේ ඌ හදලා දීපු සීතල මිල්ක් ෂේක්වල රස මට දැනෙනවා වගේ. අපරාදේ කියන්න බෑ ඌට ඒක නම් නියමෙට පිහිටලා තියෙනවා. පුරවපු මෝල්ට් තේ හැඳි දෙකයි, බිත්තර, අයිස්ක්‍රීම්, තව චොකලට් සිරප් බෝතල් බාගයක් විතර…

ඊලඟට මොකද වෙන්නේ? දින කීපයක් ඉවසපල්ලා ඈ. පේනවනේ පච්චේ?

banner 2

Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger lovers

 
ප්‍රතිචාර 3

Posted by මත අගෝස්තු 24, 2013 in Andy Griffiths, පරිවර්තන

 

ටැග: , ,

133. බෝම්බයද? ඔබද? BEAT THE BOMB! අවසන් කොටස.

133. බෝම්බයද? ඔබද? BEAT THE BOMB! අවසන් කොටස.

ඩැනී හිනාව නතර කරලා මා දිහා ඔරවාගෙන බලා ඉන්නේ මට පිස්සුද කියලා වෙන්න ඕනෙ.

(මේ කතාවේ අගක් මුල තේරෙන්නේ නැතිනම්, මෙතනින් යන්න මුල් කොටසට.)

“මොකක්? ඩැනී අහනවා.

මම අතින් කියනවා ඩැනීට කට වහගන්න කියලා.

“ස්තුතියි මාර්වි,” මම කියනවා. මේ තෑගි මුදල ඔබ අතට පත් කරන්නේ කොහොමද කියන එක, අපි ඉදිරි දින කීපය ඇතුලත ඔබ අපට ලබා දීපු ලිපිනයට දැනුම් දෙනවා.

“ක්‍රිස්,” මාර්වි කියනවා. “ඔයා අද මගේ මමීගෙයි, මගෙයි සිත් මේ තරම් සතු‍ටු කලාට ඔයාට කොහොම ස්තුති කරන්නද මන්දා.”

“සුළු දෙයක් මාර්වි,” කියන මම රිසීවරය තියනවා.

“උඹට පිස්සුද බං? ඩැනී කෑගහනවා. “උඹට මඤ්ඤංද?”

“මාර්වින්ගේ තාත්තා නෑ.”

“ඉතිං?”

“ඉතිං උන්ට ඇත්තෙන්ම සල්ලි ඕනෙ.”

“ඉතිං උඹ ගොනා වගේ පොරොන්දු වුනා ඩොලර් පන්සීයක් උන්ට දෙන්න?”

මම ඔලුව වනලා අනුමත කරනවා.

“අම්මා ගහයි කී බෝඩ් එකෙන්,” කියන ඩැනී ඔලුව දෙපැත්තට වනන්නේ කට ඇද කරගෙන. “යකෝ, උඹත් කරන්නේ මහ…”

“මාර්වියගේ අම්මා අඬනවා ඩැනී. මාර්වින් කියනවා ඒ දෙන්නා පුදුම සටනක්ලු දෙන්නෙ ජීවිතේ ගැට ගහ ගන්න. ඉතිං මම කොහොමද බං කටක් ඇරලා කියන්නේ, අපි විහිලුවක් කලේ , ඕවා ගනං ගන්න එපා කියලා? මට බෑ බං ඩැනී එහෙම කරන්න.”

“ඉතිං හරකෝ උඹ හදන්නේ කරපු පොඩි විහිලුව පොඩ්ඩක් ගැස්සිලා ගිහිල්ලා චාටර් වෙලා, උඹට දුක හිතුන නිසා, ඒ මිනිස්සුන්ට ඩොලර් පන්සීයක් යවන්නද?”

“මේක පොඩි විහිළුවක් නෙවෙයි මචං. මේක අපි ඉල්ලගෙන කාපු, මහා පරිමානේ, මෙගා චාටර් එකක්.”

“මම කියන්නද වැඩක් ඕකට?”

“කියපං බලන්න.”

“අපි මොකුත් නොකර, සද්ද නොකර ඉම්මු, එතකොට ඕකට නිදහසට කරුණු කියන්න ඕනෙත් නෑ. අපියි ගින්න දුන්නෙ කියලා මාට්‍ටු වෙන්නේත් නෑ.”

“හරි, උන් රේඩියෝ ස්ටේෂන් එකට කතා කරල ඇහුවොත්?”

“අවුලක් නෑනේ බං. උන් මේ ගැන මෙලෝ දෙයක් දන්නෙත් නෑනේ. මාර්වියට තේරෙයි කවුරු හරි ඌට අණ්ඩරයක් දීපු බව.”

“ඒ වුනාට ඒක මහ පජාත වැඩක් බං. නිකං හිතපං ඌට මොනවා හිතෙයිද කියලා. ඒක නිකං මේ තමන් ලණුවක් ගිල්ලා කියලා දැනගත්තට වඩා අප්සෙට් වැඩක්නේ බං. අනික ඒ මිනිස්සු විඳලා තියෙන කරදර මදිවට! අපිට මේ සල්ලි යවන්න වෙනවා.”

“උඹ කොහොමද මේ සල්ලි හොයන්නේ කියලා මට කියහං බලන්න. බැංකුවක් බිඳලා?”

“නෑ. අපි කාර් හෝදමු. ලෝන් වල තණකොළ කපමු. අපේ දෙන්නගෙම පොකට් මනි දාමු, ඊට පස්සෙ ඒ සල්ලි වැඩිම පොළියක් දෙන බැංකුවක දාමු. එතකොට ඔය ගාන හොයන එක අපිට මහා ගේමක් වෙන එකක් නෑ.”

“අපිට?” ඩැනී අහනවා.

“ඇයි මොකද?”

“උඹනේ කෝල් එක දුන්නේ.”

“උඹ ඒකට සප් එක දුන්නේ නැද්ද?”

“උඹේනේ ඔය ගොං අයිඩියා එක.”

“උඹට තිබුනනේ මාව නවත්තන්න.”

ඩැනියා උගේම ඔලුවට අත්දෙකෙන්ම චටාස් පටාස් ගාලා පාරවල් කීපයක් ගහගෙන අත් දෙකෙන්ම ඔලුවබදා ගන්නවා.

“උඹ කියන්නේ ඇන්ඩි, අපිට කාර් කීයක් හෝදන්න වෙයි කියලද ඔය ගාන හොයන්න?”

DSC_0133upload

මම ඒකට උත්තරයක් දෙන්න කලින් ෆෝන් එක වදිනවා මහා හඬින්. අපි දෙන්නම තිගැස්සෙනවා.

“හෙලෝ.”

“මට ඇන්ඩි ග්‍රි‍ෆිත්ස්ට කතා කරන්න පුලුවන්ද?”

“කතා කරනවා.”

“හෙලෝ ඇන්ඩි, මම ක්‍රිස් රොබින්ස් BBB FM එකෙන්.”

මගේ බඩ එක පාරටම හිරි වැටිලා යනවා වගේ මට දැනෙනවා. වැඩේ ගස් වගේ. මේකා කොහොමද දැනගත්තේ මම ඒකා වගේ පෙනී ඉඳලා වංචාවක් කලා කියලා? මාර්වින් ආපහු කෝල් එකක් අරන් චෙක් කරන්න ඇති මේක ඇත්තක්ද බොරුවක්ද කියලා. බොරුවක් බව දැනගත්ත ගමන් මාව සැක කරන්න ඇති.

“කවුද බං ඒ ගමන ඔය?” ඩැනී අහන්නේ මගෙන්. මම රිසීවරය අතින් වහගන්නවා.

“ක්‍රිස් රොබින්ස් බං. බුවා සීන් එක දැනගෙන වගේ. දැන් මං මොකක්ද කියන්නේ?”

“කතා කරපං. පොරට ඒක ඔප්පු කරන්න බෑනේ.”

“ඇන්ඩි, ” ක්‍රිස් අහනවා. “ඔයා අහගෙනද ඉන්නේ?”

“ඔව් ඔව්. මේ අහගෙන ඉන්නේ.”

“මම හිතුවා සද්දයක් නැති වෙනකොට ඩිස්කනෙක්ට් වුනාවත්ද කියලා.”

“නෑ. මට මේ පුදුම හිතුනා, ඒකයි. ඉතින් ක්‍රිස් මගෙන් මොනවද කෙරෙන්න ඕනේ?”

“ම්ම්ම්… මම මේ දැන් කුසපත් ඇදලා ඔයාගේ නම ‍තෝරාගත්තා ‘බෝම්බයයි-ඔබයි’ ක්‍රීඩා කරන්න. නමුත් ඔයා අකමැතිනම්…”

“පිස්සු කතා කරනවද ක්‍රිස්?” මට කෑ ගැස්සෙනවා. “මම අකමැති වෙන්නෙ මොකෝ? “

මේක නම් හීනයක් වගේ. මෙහෙම දෙයක් වෙන්න පුලුවන් සම්භාවිතාවය කීයද? මිලියනයකට එකක්? හපොයි වෙන්න බෑ. සමහරවිට ට්‍රිලියනයකට එකක් වගේ…

“හොඳයි ඇන්ඩි, එහෙනම් සූදානමින් ඉන්න. අපි තව මොහොතකින් ඔයාගේ කටහඬ ගුවනට මුසු කරනවා. ඊට කලින් අපේ අනුග්‍රාහක භවතුන්ගේ ප්‍රචාරක දැන්වීම් කීපයකුත්, ඉන් පස්සේ අපේ BBB FM තේමා වාදනයත් ඔයාට ඇහේවි. තේමා වාදනයට පස්සේ අපි තරඟය පටන් ගන්නවා… ම්ම්ම්… ඒක නෙවෙයි ඇන්ඩි තව පොඩි දෙයක් තියෙනවා.”

“ඕව්?”

“ඔයාගේ රේඩියෝ එක ඕෆ් කරන්න. මොකද අපි තප්පර 10ක ප්‍රමාදයක් ඇතිව විකාශනය කරගෙන යන නිසා රේඩියෝ එකදාලා තිබ්බොත් ඒක තරමක් පැටලිලි සහගත වෙන්න පුලුවන්.”

“හරි.”

ටෙලිෆෝන් රිසීවරය තුලින් මට ඇහෙන ‘චීපීස් – කාපට් පිරිසිදු කිරීමේ අග තැන්පත් විශේෂඥයෝ’ දැන්වීමේ, පුදුමාකාර සමීප බවක්, හුරුපුරුදු බවක් මට දැනෙන්නේ. මේ මොහොතේ ඩැනියා මා ලඟම හිටියේ නැති නම්, මම අනිවා සැක කරන්නේ ඌ මාව අන්දන්න හදනවා කියලා.

ඔන්න සුපර් මාකට් දැන්වීමට පස්සේ BBB FM තේමා වාදනය. වල්ගාතරු, සමග උල්කාපාත නැවතත්…”BBB FM, Taking you back to the sixties and seventies.. ටැං ටිං ‍ටුං ටිංගලිං ලිං”

ක්‍රිස් රොබින්ස්ගේ හඬ.

“සුභ සන්ධ්‍යාවක්. මේ ඔබේ ප්‍රියතම චැනලය BBB FM. මම ක්‍රිස් රොබින්ස්. මේ පැයේ, ‘බෝම්බයද- ඔබද’ තරඟ කිරීමට දුරකථනය ඔස්සේ අප සමඟ එකතු වෙලා ඉන්නවා, ඇන්ඩි ග්‍රි‍ෆිත්ස් . ඉතින් කොහොමද ඇන්ඩි?”

“හොඳින් ඉන්නවා.”

“අහන්නත් සතු‍ටුයි, අද හවස මොනවත් විශේෂ දෙයක් කලාද ඇන්ඩි?”

කොහොමද මම මේ යකාට කිව්වොත්, අද හවස මම බුවා වගේ රඟපාලා ෆෝන් එකෙන් එකෙකුට බෝම්බයද ඔබද ලණුවක් ගිල්ලවලයි මේ ඉන්නේ කියලා. පට්ට අයිඩියා එක, නමුත් මට මේ සල්ලි ඕනෙ කරනවා මේ මොහොතේ.

“එහෙමට දෙයක් කලේ නෑ.”

“නියමයි, නියමයි! ලෑස්තිද බෝම්බයයි-ඔබයි ක්‍රීඩා කරන්න?”

“මම ලෑස්තියි.”

“හොඳයි එහෙනම් – ඇන්ඩි දන්නවනේ තරඟයේ නීති රීති, නේද?”

“ඔව් මම දන්නවා,”

මම එහෙම කිව්වත් ක්‍රිස් නීති රීති නැවත මතක් කරනවා.

“හොඳයි එහෙනම් මෙන්න අපි ටයිමරය ඔන් කරනවා.”

ටික් ටික්…ටික් ටික්…

“ඩොලර් විස්සයි,” අභ්‍යාවකාශයෙන් එන හඬ කියනවා.

ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…

මට හිතෙනවා විස්සෙන් සෑහීමකට පත්වෙලා ටයිමරේ නවත්තන්න කියන්න. මේ බෝම්බ විශ්වාස කරන්න බෑ. සමහර වෙලාවට ‍ෆියුස් එක හරිම කොටයි. ඩෝං ගාලා පුපුරනවා.

“ඩොලර් විසි පහයි.”

ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…

“ඩොලර් එකසිය හතලිස් අටයි.”

දැන් නම් මට මේක නවත්තන්නම ඕනෙ. නමුත් කට ඇරියට වචන පිටවෙන්නේ නෑ. මාව ගල් ගැහිලා. අනේ මට තව…

“ඩොලර් දෙසිය අනූවයි”

ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…

“ඩොලර් හාරසිය හැට හයයි.”

දැන් නම් ‘ටික්-ටික්’ සද්දේ මගේ කන් බිහිරි කරවන තරම් . දැන් කොයි වෙලාවේ හරි බෝම්බේ පුපුරනවා. මගේ කෑලි කාමරේ පුරාම විසිරිලා යාවි. ඒත් මම ගොලුවෙලා.

“ඩොලර් පන්සිය දෙකයි.”

මට තවත් ඉන්න බෑ.

“නවත්තන්ඩෝ.” මම කෑගහන්නේ යටි ගිරියෙන්.

“ඇන්ඩි?”

“ඔව්?”

“ඔයා දන්නවද ඔයා දැන් කරපු දේ?”

“ඔව්,” මම කියන්නේ හීනෙන් වගේ.

“ඇන්ඩි ඔයා ඩොලර් පන්සිය දෙකක් දිනුවා. මොකක්ද ඔයාට කියන්න තියෙන්නේ ඒ ගැන?”

මම ආයෙම ගොලු වෙලා.

ඩැනියා උඩ පනිනවා.

“කීයක්ද (ඩැනියා ගුවනේ) මචං (ඩැනියා බිම)?

“කීයක්ද (ඩැනියා ගුවනේ) මචං (ඩැනියා බිම)?

“කීයක්ද (ඩැනියා ගුවනේ) මචං (ඩැනියා බිම)?

“කීයක්ද (ඩැනියා ගුවනේ) මචං (ඩැනියා බිම)?

“ඩොලර් පන්සිය දෙකයි.” මම කියනවා.

ඩැනියා හූ කියමින් උඩ පනිනවා.

“දාපං පහාක්! දාපං පහාක්” ඩැනියගෙයි මගේයි අත්ලවල්, අපේ හිස් වලට උඩ අවකාසෙදි ‘චටාස්’ හඬින් එකට ගැටෙනවා.

“ඒක නෙවෙයි ඇන්ඩි,” ක්‍රිස් කියනවා. “ඔයා මොනවද කරන්න යන්නේ මේ මුදලින්?”

එවරස්ට් කන්ද තරම් උස මාර්ස් චොක්ලට් බාර් කන්දක් මගේ ඇස් ඉදිරිපිට මැවිලා, ටිකකින් මතුවෙන දැවැන්ද සීඩී කුලුනකටත්, පපුවට දෝයි දෝයි ගාලා වදින සබ් වූෆර් එකක් තියෙන, කං අඩි පැලෙන චැනල් 5.1 සරවුන්ඩ් සවුන්ඩ් සිස්ටම් එකක හඬ සමගත් මුසු වෙනවා. ඩිහ්හ්-ඩිග්ග්, ඩිහ්හ්-ඩිග්ග්, ට්ෂ්-ට්ෂ්, ඩිහ්හ්-ඩිග්ග්, ඩිහ්හ්…ඒ දර්ශනය මැකී ගිහින් මතුවෙන්නේ ඇස් නිලංකාර කරමින් දැල්වෙන, නිවෙන, පාට පාට එලි, මල් වෙඩි සමග, ආර්කේඩ් එකේ ගත කරන සති අන්තයක්.

ඒත් ඒ එක්කම මට මතක් වෙනවා…

මාර්වින්වයි අම්මවයි.

“මට ඒක හරියට කියන්න බෑ, ක්‍රිස්,” මම කියනවා. “සමහරවිට මම ඒක මගේ යාලුවෙකුට දෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා.”

ඩැනී ඇහිබැම උඩ දානවා.

“ඒක ඔයාගේ කැමැත්තක් ඇන්ඩි.” ක්‍රිස් කියනවා. “එහෙනම් අපේ උණුසුම් සුභ පැතුම්! අපිට ඔයා ගැන තව විස්තර ටිකක් අවශ්‍ය කරන නිසා තව පොඩ්ඩක් වෙලා අපිත් එක්ක රැඳිලා ඉන්න. එතෙක් ඔබේ රසාස්වාදයට සඳහාම අපි ඔබට ගීතයක් ඉදිරිපත් කරනවා. ඇන්ඩි, ටොම් ජෝන්ස්ට කැමතිද?

මට ටොම් ජෝන්ස් පේන්න බෑ. නමුත් ඩොලර් පන්සිය දෙකකට මම ඕනෙ දෙයක් කියන්න ලෑස්තියි අද.

“ටොම් ජෝන්ස්ට කැමතිද? කැමතිද නෙවෙයි මම පට්ට ලයික්! ටොම් ජෝන්ස් මගේ ෆේවරිට්”

“ඇත්තට? එහෙනම් මේ ඔබ වෙනුවෙන්මයි. ටොම් ජෝන්ස්, ඒ උපන් ගමේ නිල් තණ යාය ගැන ගයන්නට,” ක්‍රිස්ගෙ වචන ඇහෙන්නේදැනටම පටන් ගත්ත ටොම් ජෝන්ස්ගේ Green Green Grass of Home ගීතයේ ආරම්භයට උඩින්.

“මේ ඇන්ඩි ග්‍රි‍ෆිත්ස්ෆ්ගේ වගේම, ඔබේත්, ඔබේ මිතුරන්ගේත් සිහින සැබෑ කරන, BBB FM!

The old home town looks the same (උණුසුම් සුභ පැතුම්, ඇන්ඩි!”)

as I step down from the train,“(ස්තුතියි, ක්‍රිස්.”)

and there to meet me is my Mama and Papa.

Down the road I look and there runs Mary

Hair of gold and lips like cherries.

It’s good to touch the green, green grass of home.

Yes, they’ll all come to meet me, arms reaching, smiling sweetly.

It’s good to touch the green, green grass of home.

The old house is still standing

tho’ the paint is cracked and dry,

and there’s that old oak tree I used to play on.

Down the lane I walk with my sweet Mary,

Hair of gold and lips like cherries.

It’s good to touch the green, green grass of home.

Yes, they’ll all come to meet me,

arms reaching, smiling sweetly.

It’s good to touch the green, green grass of home…

Then I awake and look around me

At four gray walls that surround me

And I realize – yes – that I was only dreaming.

For there’s a guard and there’s a sad old padre

Arm in arm we’ll walk at daybreak.

Again I’ll touch the green, green grass of home.

Yes, they’ll all come to see me in the shade of that old oak tree

As they’ll lay me neath the green, greeeen gra…ss o…..f ho…me.

මට කැරකිල්ල වගේ. මම මේ ලෝකෙ ඉන්න ලොකුම වාසනාවන්තයද, නැතිනම් ලොකුම අවාසනාවන්තයද කියලා මම කල්පනා කරනවා.

හරි මම ටොම් ජෝන්ස්ට කැමතියි කියලා, ගල්-පැලෙන-පට්ට-පල්-බේගලයක් අතාරින්න වෙච්ච එකත් කමක් නෑ කියාපංකො. මේ මගේ නමින් ටොම් ජෝන්ස්ගේ සින්දුවක් දාපු එක නම් අන්තිම ශෝචනීයයි! මම කොහොමද හෙට ඉඳන් අනිත් උන්ට මූණ පෙන්නන්නෙ? ඇඬෙනවා තනි ඇහැට!

“උඹ ඒ සල්ලි මට දෙන්නද යන්නේ, මචං?” ඩැනී අහන්නේ කට කනේ තියාගෙන. උගේ කෙල කාපට් එකට බේරෙන්නෙ ඔන්න මෙන්න!

“පිස්සුද උඹට,” මම කියනවා. “කවුද එහෙම කතාවක් කිව්වේ?”

“ඇයි දැන් උඹනේ කිව්වේ, උඹ ඒ සල්ලි යාලුවෙකුට දෙන්න යනවා කියලා.”

“ඔව්, ඒ වුනාට ඒ උඹට නෙවෙයි.”

“එහෙනම් කාටද?”

“මාර්වින්ට.”

ඩැනියගේ කට ඇරිලා නිකට බිම ඇතිල්ලෙන්නම.

“අනේ ප්..පලයං බොරු නොකියා.”

“බොරු නෙවෙයි මචං. ඇත්ත.”

“ඒ ඔක්කොම සල්ලි?”

“නෑ. ඔක්කොම නෙවෙයි. අපි මාර්වින්ගේ ණය ගෙව්වට පස්සෙ, ඩොලර් දෙකක් ඉතුරු වෙනවා. උඹ කැමති නම් මම උඹට ඒකෙන් හරියටම බාගයක් දෙන්නම්.”

“තැංක් යූ මචං.” ඩැනියා කියන්නේ බිම බලාගෙන. “උඹ නම් නියම බොක්කක්.”

“අයියෝ, ඕවා නම් මොනවද මචං?. ඔහොමත් නැතිනම් මොනවටද අපේ යාලුකං?

නිමි.

Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger Lovers.

ඕස්ට්‍රේලියානු ලේඛක Andy Griffiths ලියූ, Just Joking කෙටි කතා එකතුවේ පළවූ BEAT THE BOMB කතාවේ සිංහලානුවාදයි.

 

ටැග: , ,

132.බෝම්බයද? ඔබද? BEAT THE BOMB!

132.බෝම්බයද? ඔබද? BEAT THE BOMB!

ඩැනියි මායි අද උදේ ඉඳන්, මහන්සි නොබලා, පුදුමාකාර කැපවීමකින් මේ සෙට් වෙන්නේ, ඉතිහාසයේ පජාතම විහිළුව කරන්නයි. ඇත්තෙන්ම මේ අදහස මට පහල කර දීමේ සම්පූර්ණ ගෞරවය හිමිවෙන්න ඕනෙ, අම්මට.

අම්මගේ වැඩේ රේඩියෝ එක අහන එක. කුස්සියේ තියෙන මේ රේඩියෝ එක හැම තිස්සෙම වැඩ. අම්මා මොකක් හරි කැත නැතුව අහගෙන ඉන්න පුලුවන් චැනල් එකක් අහනවනම් කමක් නෑ කියාපංකෝ. අම්මා අහන්නෙම අර ගෝල්ඩන් ඕල්ඩීස් , තව විදියකට කියනවානම් පැරණි රසාංග යන BBB FM චුරු චුරුව . B කියන්නේ බෝරිං මිසක් වෙන මොකක්ද? අනික මේ දුක් අඳෝනාවල්! . ඒවා කොච්චර කොච්චර අහං ඉන්න කම්මැලි ඇඬියාවල්ද කිව්වොත්, එයාලා මේ එක එක තරඟ තියලා, මිනිස්සුන්ට අල්ලස් දෙනවා ඒවා අහං ඉන්නවට.

මේ දවස්වල තියෙන ඔය වගේ තර‍ඟෙකට කියන්නේ ‘බෝම්බයද, ඔබද’ (Beat the Bomb!) කියලා. හැම පැයකට සැරයක් එයාලා ‍තෝරාගන්න අසන්නෙකුට කතා කරනවා ෆෝන් එකෙන්. ඒ එක්කම බෝම්බේ ටයිමර්එක ‘ටික්-ටික්’ ගාන්න පටන් ගන්නවා. වරින් වර, තප්පර කීපයකට සැරයක්. අර ටයිමර් එකේ ‘ටික්-ටික්’ හඬට උඩින් ඇහෙන කට හඬක් බලා ඉන්දැද්දි වැඩි වෙන මුදල් ප්‍රමාණයක් කියනවා.

“ටික් ටික් ටික්… ඩොලර් සීයයි, ටික් ටික් ටික් ටික්…ඩොලර් එකසිය පනස් පහයි…ටික් ටික් ටික් ටික්…ඩොලර් දෙසිය තුනයි…ටික් ටික්…” ඔන්න ඔය වගේ.

තරඟකාරයට තියෙන්නෙ බෝම්බෙ පුපුරන්න කලින් “නවත්තන්න” කියලා DJට කියන්න. එහෙම කියන්න කලින් බෝම්බේ පිපුරුනොත් මොකුත්ම නෑ. නමුත් ඊට කලින් ‘නවත්තන්න’ කිව්වොත් අර අන්තිමට කියපු ගාන දිනනවා.

බෝම්බේ තප්පර කීපයකින් පුපුරන්නත් පුලුවන්, විනාඩි බාගෙකින් පුපුරන්නත් පුලුවන්.

මේකෙන් බලන්නේ ටයිමර් එක වැඩි වෙලාවක් දුවන්න අරින්න තරම් ගටක් තියෙනවද කියන එකයි.හැබැයි මම නම් කවදාවත් කවුරුවත් ඩොලර් දෙතුන් සීයකට වඩා දිනනවා දැකලම නෑ. නමුත් ඒ ගාන වුනත් කොච්චර CD තොගයක්ද,කොච්චර චොක්ලට් තොගයක්ද! ආකේඩ් එකෙන් වීඩියෝ ගේමස් කීයක් ගන්න පුලුවන්ද!

තර‍ඟෙට සහභාගි වෙන්න නම් කරන්න තියෙන්නේ තමන්ගේ නමයි ටෙලිෆෝන් නොම්මරෙයි එක්ක BBB FM එකට ලියුමක් යවන එකයි. එයාලා ඒ ලියුම් කුසපත් ඇදලා තරඟකාරයෝ ‍තෝරනවා.

මමත් ලියුම් 15ක් විතර යවලා තියෙනවා. ඒ කියන්නේ මම දිනන්න තියෙන චාන්ස් එක 15 ගුණයකින් වැඩි කරගෙන තියෙන්නේ. වෙන කාටවත් ඔය මොළේ තිබ්බා කියලා මම හිතන්නේ නෑ.

දැන් ඔය කොයි මොහොතේ හරි කුසපත් ඇදිලා මාව තේරෙනකල් බකං නිලාගෙන ඉන්නේ නැතිව, ඩැනියි මායි පට්ට ආතල් එකක් ගන්නයි යන්නේ. අපි ඔය ස්ටේෂන් එකේ තේමා වාදනයයි, දැන්වීම් දෙක තුනකුයි, සින්දු දෙක තුනකුයි රෙකෝඩ් කරගත්තා. ට්‍රයි කරලා බැලුවාම මට ඔය ඩීජේගේ කට හඬත් සෑහෙන දුරට ගන්න පුලුවන්. අපි හදන්නේ අපේ පන්තියේ ඉන්න මාර්වින් බොන්වික්ට ෆෝන් කරලා ඒකා ‘බෝම්බයද, ඔබද’ තරඟයට තේරුනා කියලා අන්දන්න.

ඇයි අපි මේකට වෙන කවුරුවත් නැතුව මාර්වින්වම ‍තෝරාගත්තේ කියලා සරළව කිව්වොත්, ඌ තමයි අපේ බයිට් එක. පොර ෆුල්ම සිරා. ලණු කන්න දෙයියා. ඇත්තෙන්ම අපි ලණුව මුට කවන්න මහන්සි වෙන්න ඕනෙ නෑ. ඌම ඇවිත්ඉල්ලගෙන කනවා.

අපිත් ඉතින් මූව බයිට් කරන එකේ සීමාවක් නෑ.

අර KFC එකේ දෙන්නේ සේවාව අගයන්න කමෙන්ට් ෆෝම් එකක්. ඩැනියයි මායි ඔය ෆෝම් එක අරන් ලියනවා මෙහෙම කමෙන්ට්.

“KFC එකේ සර්විස් එක නම් අන්තිමයි, ගන්නම දෙයක් නෑ. මට කන්න ඕනෙ වුනේ වැව් මාලු. කැෂියර් කාරයා දුන්නේම නෑනේ වැව් මාලු. එයා කියනවනේ මෙහෙ ඇති වැව් මාලුවෙක් නෑ ඕයි, අපි චිකන් තමයි දෙන්නේ කෑවත් නැතත් කියලා. මට හෙන මල.

මීට

මාර්වින් බොන්වික්.

ප. ලි: ඇත්තටම දන්නේ නැති හන්දයි අහන්නේ KFC කියන අකුරු තුනේ තේරුම මොකක්දැ, ඈ?”

මෙහෙම ලියලා අපි ඒකෙ තියෙන සම්පූර්ණ නම, ලිපිනය, දුරකථන අංකය කියන හිස්තැන් ඔක්කොම මාර්වින්ගේ විස්තර වලින් පුරවනවා. අනේ අපිට අහන්න විදියක් නෑනේ ඒ කමෙන්ට් ගැන සාකච්චා කරන්න KFC බුවාලා මාර්වින්ටෆෝන් කලාම ඇතිවෙන දෙබස.

“හරි මචං, එහෙනං පට්ටාං ගම්මු,” ඩැනී කියනවා. වෙලාව 4.10යි.

“ඕකේ,” මම රිසීවරය උස්සලා අංක ඔබනවා.

ඩැනී බක බක ගාලා හිනාවෙනවා.

“ඒයි, කට වහගෙන හිටහංකෝ, බං, වැඩේ අල කරන්නේ නැතුව.” මම ඌට තරව‍ටු කරනවා.

ෆෝන් එක වදිනවා ඇහෙනවා.

“හෙලෝ?”

ගැහැණු කටහඬක්. මර්වින්ගේ අම්මා වෙන්න ඕනෙ.

“හෙලෝ! මම ක්‍රිස් රොබින්ස් කතා කරන්නේ BBB FM එකෙන්, ” මම කියන්නේ මගේ හොඳම FM DJ කටහඬින් . “මට පුලුවන්ද මාර්වින් බොන්වික් එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන්න?”

“ඕ, පුලුවන්. කරුණාකරලා ඉන්න විනාඩියක්. මා…ර්වී…න්! කෝල් එකා…ක්! එයා විනාඩියෙන් ඒවි.මා…ර්වී…න්!”

“අනිවා, මාර්වින් කාරයා හෝම්වර්ක් කරනවා ඇති මේ වෙලාවෙත්.” මම රිසීවරය අතින් වහගෙන ඩැනීට කියනවා. ඔන්න මාවින් අන්තිමේදි ඇවිත් ෆෝන් එක ගන්නවා.

“හෙලෝ?”

“මාර්වින් බොන්වික්?”

“ඕ…ව්?

“මම ක්‍රිස් රොබින්ස්, BBB FM එකෙන්. ඉතින් කොහොමද මාර්වින් ජීවිතේ?”

“හොඳයි. වරදක් නෑ… නම මොකක්ද කිව්වේ?”

“ක්‍රිස් රොබින්ස්. ඔයාගේ නම කුසපත් ඇදීමෙන් තේරිලා තියෙනවා, මේ පැයේදි ‘බෝම්බයද, ඔබද’ ක්‍රීඩා කරන්න?”

“බොබ්..බෝම්බ.. මොකක්?”

“බෝම්බයද, ඔබද.”

“ඒ මොකක්ද ඒ?”

“ඒ BBB FM එක හැම පැයකටම වරක්, අපේ අසන්නන් වෙනුවෙන් තියන තරඟයක්. ඔයා අහලා ඇති. ඔයා ඒකට අයදුම් කරපු ලියුම මේ දැන් මගේ අතේ තියෙනවා, ඔයාගේ නමත් එක්ක.”

“මට මතක නෑ මම එහෙම ලිවුමක් එව්ව බවක් නම්.”

“එහෙනම් එකත් එකටම, ඔයාගේ හොඳම යාලුවෙක් ඔයා වෙනුවෙන් අපිට අයදුම් පතක් එවන්න ඇති. ඒකෙ ප්‍රශ්ණයක් නෑ? මාර්වින් කැමතිද BBB FM සමග වාසනාව උරගා බලන්න?”

“ඔව් කැමතියි.” මාර්වින් කියනවා.

“හොඳයි මාර්වින්, එහෙනම් සූදානමින් ඉන්න. අපි තව මොහොතකින් ඔයාගේ කටහඬ ගුවනට මුසු කරනවා. ඊට කලින් අපේ අනුග්‍රාහක භවතුන්ගේ ප්‍රචාරක දැන්වීම් කීපයකුත්, ඉන් පස්සේ අපේ BBB FM තේමා වාදනයත් ඔයාට ඇහේවි. තේමා වාදනයට පස්සේ අපි තරඟය පටන් ගන්නවා… ම්ම්ම්… ඒක නෙවෙයි මාර්වින්, තව පොඩි දෙයක් තියෙනවා.”

“ඕ…ව්?”

“ඔයාගේ රේඩියෝ එක ඕෆ් කරන්න. මොකද අපි තප්පර 10ක ප්‍රමාදයක් ඇතිව විකාශනය කරගෙන යන නිසා රේඩියෝ එකදාලා තිබ්බොත් ඒක තරමක් පැටලිලි සහගත වෙන්න පුලුවන්.”

“හරි.”

මම ඩැනීට අතින් කියනවා ටේප් රෙකෝඩරයේ PLAY බොත්තම ඔබන්න. ඩැනී බොත්තම ඔබලා ස්පීකරය ටෙලිෆෝන් රිසීවරය ආසන්නයට ගේනවා. මුලින්ම ‘චීපීස් – කාපට් පිරිසිදු කිරීමේ අග තැන්පත් විශේෂඥයෝ’ දැන්වීම.

“මම හිතන්නේ මචෝ පොර ලණුව ගිල්ලා,” මම ඩැනීගේ කනට කොඳුරනවා.

කාපට් දැන්වීමට පස්සේ, සුපර් මාකට් දැන්වීමක්. ඊ ලඟට BBB FM තේමා වාදනය.

අන්න ඒකෙ නම් නියම අභ්‍යාවකාශ ගතියක් තියෙන්නේ. හරියට වල්ගා තරුයි, උල්කාපාතයි කණ ලඟින් යනවා වගේ. “BBB FM, Taking you back to the sixties and seventies.. ටැං ටිං ‍ටුං ටිංගලිං ලිං” මේ මුලු චැනල් එකේම මට නම් අහගෙන ඉන්න පුලුවන් එකකට තියෙන්නේ ඔච්චරයි.

“සුභ සන්ධ්‍යාවක්,” මම පටන් ගන්නවා. මේ ඔබේ ප්‍රියතම චැනලය BBB FM. මම ක්‍රිස් රොබින්ස්. මේ පැයේ, ‘බෝම්බයද, ඔබද’ තරඟ කිරීමට දුරකථනය ඔස්සේ අප සමඟ එකතු වෙලා ඉන්නවා මාර්වින් බොන්වික්. ඉතින් කොහොමද

මාර්වී?”

“වරදක් නෑ.”

“බොහොම හොඳයි! මොනවද අද හවස කරන්න හිතාගෙන ඉන්නේ මාර්වි?”

“එහෙමට විශේෂ දෙයක් නෑ.”

“නියමයි! ලෑස්තිද බෝම්බයද ඔබද ක්‍රීඩා කරන්න?”

“ඔව්.”

“හොඳයි, ඔයා දන්නවනේ තරඟයේ නීති රීති, නේද මාර්වි?”

“නෑ,” මාර්වින් කියනවා.

නෙද්දකිං මැට්ටා!

“ඔන්න අපි මුලින්ම බෝම්බයේ ටයිමරය ඔන් කරනවා. එවෙලෙ ඉඳන් ඔයාට දිනන්න පුලුවන් මුදල් ප්‍රමාණය ඉහල යනවා. සල්ලි ඇති කියලා ඔයාට හිතෙන ඕනෙ වෙලාවක ඔයාට පුලුවන් ‘නවත්වන්න’ කියලා අපට කියන්න. එතකොට ඔයා, අපි අන්තිමට සඳහන් කරපු මුදල දිනනවා. නමුත් ඔයා බෝම්බය පුපුරනකල්ම ටයිමරයට දුවන්න ඉඩ දුන්නොත්, ඔයා පරාදයි. කිසිම දෙයක් ලැබෙන්නේ නෑ.”

“හරි, ප්‍රශ්නයක් නෑ.”

“හොඳයි එහෙනම් මෙන්න අපි ටයිමරය ඔන් කරනවා.”

ඩැනී ටේප් රෙකෝඩරයේ PLAY බොත්තම ඔබනවා.

ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…

ඩැනී කාඩ්බෝඩ් බටයක් අරගෙන ඒකෙ එක කොණකට කට තියලා අනිත් කොණ ටෙලිෆෝන් රිසීවරේට තියලා “ඩොලර් සීයයි.” කියනවා. බටේ දිගේ එන ඩැනීගේ කටහඬ දෝංකාරෙත් එක්ක ඇහෙන්නේ අභ්‍යවකාශයේ ඉඳලා කතා කරනවා වගේ. අපේ විහිළුවල තියෙන ගතිය ඕකයි. අපි මේ පොඩි දේවල් ගැන පවා හිතනවා.

මාර්වින් සද්ද නැතිව ඉන්නවා.

ටික් ටික්…ටික් ටික්…

“ඩොලර් එකසිය හැට තුනයි,” ඩැනී කියනවා. මූත් මාර ආතල් එකක් ගන්න බව පේනවා ඒක කියලා.

ටික් ටික්…ටික් ටික්…

“ඩොලර් තුන්සිය පහළොවයි”

ටික් ටික්…ටික් ටික්…

ටෙලිෆෝනය නිහඬයි.

එක්කෝ මාර්වින්ට මාර ගටක් තියෙන්නේ, නැතිනම් මූ මාර කුණු ලෝබයෙක්!

මේ වෙනකොට හුඟාක් තරඟ කාරයෝ “නවත්තන්න” කියන වචනේ කියලා.

“ඩොලර් තුන්සිය අසූ තුනයි.”

ඩැනී මා දිහා බලනවා. මම උරහිස් හකුලනවා.

“ඩොලර් හාරසිය හතලිස් හතරයි.” ඩැනී කියනවා.

ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…ටික් ටික්…

“ඩොලර් පන්සීයයි.”

“නවත්තන්න.” මාර්වින් කියනවා.

මම ටේප් එක නවත්වන්න ඩැනීට සංඥා කරනවා.

“මාර්වින්?”

“ඔව්?”

“ඔයා දන්නවද ඔයා දැන් කරපු දේ?”

“ඇයි මම මොකුත්වැ‍රැද්දක් කලාද?”

“හඃ හඃ! වැ‍රැද්දක්? මාර්වින් ඔයා ඩොලර් පන්සීයක් දිනුවා. මොකක්ද ඔයාට කියන්න තියෙන්නේ ඒ ගැන?”

“ෂාහ්! නියමයිනේ! මාරයිනේ! මට මේක අදහගන්නත් බෑ. මමීඊඊඊඊඊඊඊ… මම ඩොලර් පන්සීයක් දිනුවා.”

මාර්වින්ගේ අම්මා සතුටින් කෑ ගහන හඬ මට පසුබිමින් ඇහෙනවා. කොච්චර සද්දෙද කිව්වොත් මම රිසීවරේ කනෙන් පොඩ්ඩක් ඈත් කරලා අල්ලාගන්නවා.

ඒ කෑ ගැහිල්ල ඩැනියාටත් ඇහිලා, ඌ බිම පෙරලි පෙරලි හිනා වෙනවා.

“ඒක නෙවෙයි මාර්වි,” මම කියනවා. “ඔයා මොනවද කරන්න යන්නේ මේ මුදලින්?”

“මම දන්නේ නෑ,”මාර්වින්ගේ කට හඬ සතුටින් පිරිලා.”මම දන්නේ නෑ. මම කවදාවත් මේ වගේ තෑග්ගක් දිනලා නෑ.”

“එහෙනම් අපේ උණුසුම් සුභ පැතුම් මාර්වින්. අපිට ඔයා ගැන තව විස්තර ටිකක් අවශ්‍ය කරන නිසා තව පොඩ්ඩක් වෙලා අපිත් එක්ක ‍රැඳිලා ඉන්න. එතෙක් ඔබේ රසාස්වාදයට සඳහාම අපි ඔබට ගීතයක් ඉදිරිපත් කරනවා. මෙන්න එල්ටන් ජෝන්, ක්‍රොකඩයිල් රොක් සමඟ. මේ මාර්වින් බොන්වික් වගේම, ඔබේත් සිහින සැබෑ කරන, BBB FM උණුසුම් සුභ පැතුම්, මාර්වින්!”

“බොහෝම, බොහෝම ස්තුතියි යාළු!”

ඩැනී එල්ටන් ජෝන්ගේ ක්‍රොකඩයිල් රොක් ගීතය වාදනය කරනවා

I remember when rock was young
Me and Suzie had so much fun
holding hands and skimming stones
Had an old gold Chevy and a place of my own
But the biggest kick I ever got…

…when Suzie wore her dresses tight
and the Crocodile Rocking was out of sight
na-na-na-na-na-na na-na-na-na-na na-na-na-na-na

එල්ටන් ජෝන්ගේ කඬ ක්‍රමයෙන් අඩුවෙලා නැතිව යනවා.

andyanddannyමම එතකොටම, “හියැක් හික් හූ…මෝඩයෝ, උඹ අහුවුනා නේද ලෙසටම? අපි උඹට ලණුවක් දුන්නේ මැට්ටෝ,” කියලා කියන්න කට අරිනකොටම මට ඇහෙනවා අමුතු හඬක් ටෙලිෆෝන් රිසීවරය හරහා. හරියට කවුරු හරි ඉකි ගගහ අඬනවා වගේ. මට ඒ එක්කම ඇහෙනවා මාර්වින්ගේ කට හඬ.

“අඬන්න එපා මමී. අඬන්න එපා. ඇයි මමී සතු‍ටු වෙන්න ඕනෙ වෙලාවේ අඬන්නේ?”

“මට හරිම සතු‍ටුයි, මාර්වින්,” අම්මා කියනවා ඇහෙනවා.

එහෙනම් එයා අඬන්නේ?

ඩැනියා දිව විකාගෙන බිම පෙරළෙමින් හිනාවෙනවා. මට බයයි මූට හිනාවෙලාම මොනවා හරි වෙයි කියලා.

“ෂ්ෂ්ෂ්ෂ්… කට වහගෙන ඉඳිංකෝ, පොඩ්ඩක්?”

“ඇයි, මොකෝ බං?”ඩැනියා හිනා අතරින් අහනවා.

“දන්නේ නෑ. පොඩ්ඩක් හිටිංකෝ මචං සද්දේ වහගෙන.”

ඩැනී මූණ ඇද කර ගන්නවා.

“මාර්වින්, ඔයා අහගෙනද ඉන්නේ?” මම රිසීවරයට කියනවා.

“ඔව් ඔව්, මමී පොඩ්ඩක් මේ අප්සෙට් වුනා ඒකයි?”

“ඔව් ඔව්, මට තේරුණා. ඩොලර් පන්සීයක් කියන්නේ සෑහෙන මුදලක්නේ.”

“ඔව්,” මාර්වින් කියනවා. “විශේෂයෙන්ම අපි වගේ අයට. ඇත්තෙන්ම ඩැඩී නැතිවුනාට පස්සෙ අපි පුදුම සටනක් ගෙනියන්නේ ජීවත් වෙන්න. මමී පණ යනකල් වැඩ කරලයි යන්තම් වේල පිරිමහගන්නෙත්. මේ සල්ලි ඇත්තෙන්ම අපිට ලොකුම, ලොකු දෙයක්. ඔයා ඇත්තටම දන්නේ නෑ ක්‍රිස්, අපිට ඒක කොයි තරම් ප්‍රයෝජනවත්ද කියලා, මේ වෙලාවේ.”

මාර්වින් කතාකරන වචනයක් පාසා මගේ හුලං බහිනවා වගේ මට තේරෙනවා. අපි කරපු කුජීත විහිළුව ගැන මට ඉවසන්න බැරි ලැජ්ජාවක් විතරයි ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ. ඒත් මම කොහොමද දන්නේ මාර්වින්ගේ තාත්තා නැතිවෙලා බව? ඒකා අපිට එහෙම කතාවක් කියලා නෑනේ. හරි, ඉතින් එහෙම කියන්නත් අපි ඌත් එක්ක ලඟින් ආශ්‍රය කරලා තියෙන එකක්යැ, හැකි හැම තිස්සෙම ඌව බයිට් එකට ගන්නවා ඇර? නමුත් මට පිටින්වත් ආරංචි වුනේ නැති හැටි!

“ඔ…ඔ…ඔව්. අහ්…ම්ම්ම්.. ඔව්. ඔබට උදව්වක් කරන්න හැකිවීම ගැන අප්‍රමාණව සතු‍ටුයි අපටත්. දැන් අපිට කියන ඔබේ නිවැරදි ලිපිනය මාර්වින්.”

වෙන මොනවද මම කියන්නේ? වෙන මොනවද මම මේකට එකතු කරන්නේ? මුලදි හිතා හිටිය “හියැක් හික් හූ…මෝඩයෝ, උඹ අහුවුනා නේද ලෙසටම? අපි උඹට ලණුවක් දුන්නේ මැට්ටෝ,” කියන කෑල්ලෙ මීට විනාඩි කීපයකට කලින් තිබ්බ ආතල් එක දැන් කොහෙ ගියාද නෑ.

ඇන්ඩියි ඩැනියි මේකෙන් ගැලවෙන්නෙ කොහොමද? මී ලඟ කොටසින් බලා පොරොත්තු වන්න.

Simulblogged @ මගේ ඩෙනිම for Blogger Lovers.

ඕස්ට්‍රේලියානු ලේඛක Andy Griffiths ලියූ, Just Joking කෙටි කතා එකතුවේ පළවූ BEAT THE BOMB කතාවේ සිංහලානුවාදයි.

 

ටැග: , ,